บ่วงรัก ใยเสน่หา

บ่วงรัก ใยเสน่หา

“พี่ณัฐคะ นี่ขนมค่ะ พิมพ์ตั้งใจทำให้พี่เลยนะคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยื่นกล่องขนมให้กับร่างใหญ่ตรงหน้า

“ขอบคุณนะครับ งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะ” เสียงเรียบเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบเดินจากไป ทิ้งให้ร่างบางยืนยิ้มอยู่คนเดียว พิมพ์ดาวเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของที่บ้าน เป็นหลานสาวคนเดียวของคุณย่า เป็นที่รักของคนในบ้าน เด็กสาวใบหน้าอ่อนหวาน ผิวขาวเนียนราวกับผิวเด็ก ดวงตากลมโตที่มีแว่นสายตาหนาเตอะบดบังดวงหน้าหวานของเธอเอาไว้ อีกทั้งผมหน้าม้าที่ไม่ค่อยชวนให้คนรอบข้างมองมายังเธอเลยด้วยซ้ำ แต่ในสายตาของเธอก็ไม่เคยมีไว้มองใครอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่เธอได้เห็นณัฐพงศ์ รุ่นพี่คณะแพทย์ศาสตร์ คนที่ช่วยเธอจากการเกือบโดนรถชนในวันนั้น
และทุกวันหลังจากเลิกเรียน เธอก็มักจะมาแอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา และวันที่ทำให้หัวใจของเธอต้องเจ็บปวดก็มาถึง

“เฮ้ย..ไอ้ณัฐถ้าแกไม่ได้ชอบน้องเค้า ก็บอกไปตรงๆดิวะ แกทำแบบนี้เท่ากับให้ความหวังน้องเค้านะเว้ย” เสียงของปรัชญาเอ่ยกับเพื่อนรักเพื่อเตือนสติ

“ฉันไม่ได้ให้ความหวังเด็กนั่นเลยนะเว้ย จะให้ฉันบอกเด็กนั่นว่ายังไงล่ะ น้องไม่สวย ไม่ใช่สเปคพี่ น้องไม่เหมาะกับพี่ แล้วที่สำคัญพี่
ไม่ได้ชอบน้องและคงไม่มีวันนั้นแน่นอน แล้วเด็กนั่นจะไม่ยิ่งเสียใจเหรอวะ ปล่อยไปแบบนี้แหละเดี๋ยวอีกสักพักเด็กนั่นก็คงถอดใจไปเองล่ะ” เสียงใหญ่ของผู้ชายใจร้ายคนนั้นยังคงดังกึกก้องอยู่ในหัวของเธอจนกระทั่งทุกวันนี้