เล่ห์กลคนเถื่อน

ฝากเรื่องสั้นพาฟินด้วยนะคะ
อย่าลืมกดตัวอย่างทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ผิดพลาดตรงไหนแนะนำติชมกันได้ ด่าได้แต่อย่าแรงนะจ๊ะ
..................

อัคคีมองภาพเคลื่อนไหวในจอแล้วแอบยิ้ม อย่างน้อยหล่อนก็ไม่ติดเทคโนโลยีจนคิดว่าป่าเขาแบบนี้น่าเบื่อ ชายหนุ่มยกมือบังหน้าจอ แล้วหันมองหน้าคนที่ตวัดตามามองเขาตาเขียว
“สนใจผมบ้าง”
“สนอะไรคะ เอามือออกนะฉันจะดู”
“ดูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้เอาใจผมก่อน”
“เอาใจ? เอาใจทำไมคะ”
อัคคีหรี่ตามอง หล่อนทำหน้าไม่เข้าใจจริงๆ หรือแค่แสดงว่าไร้เดียงสา “ผมรู้ว่าคุณเข้าใจต้มจืด”
“ฉันท้องนะ ท้องค่ะท้องอยู่”
“สามเดือนแล้ว คุณหมอบอกได้” อัคคีดึงแท็บเล็ตจากมือหญิงสาววางไว้หัวเตียง ก่อนพลิกตัวนั่งกรอมร่างเล็กที่นั่งพิงหัวเตียง สบตาหล่อนด้วยแววตาติดอ้อนวอน ก่อนโน้มหน้าเข้าใกล้ แตะริมฝีปากหล่อนเพื่อลองเชิง ตวิศาหลุบตาหลบพร้อมเม้มปากน้อยๆ พอถูกหัวแม่มือของเขากดและแยกริมฝีปาก หล่อนก็อายจนต้องหลับตาปี๋ ร่างกายร้อนรุ่มสั่นระริก ความรู้สึกเหมือนครั้งแรกกับเขา มันตื่นเต้นขัดเขิน อายแต่ก็อยากรู้อยากลอง แม้ในความจริงหล่อนมีอะไรกับเขาเสียจนช่ำชองลวดลายลีลาความเร่าร้อนก็ไม่เคยลืม
อัคคีรูดชุดนอนที่หล่อนสวมออก ร่างกายเล็กๆ ที่เคยโอบกอดและห่างหายไปนานกว่าสามเดือนไม่เพียงทำให้เขาคิดถึง ความปรารถนาในร่างกายหล่อนก็ยิ่งทวีคูณ แต่ถึงจะมีความต้องการรุนแรงแค่ไหนเขาก็ไม่ลืมว่ายังมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ กำลังเติบโตในท้องน้อยๆ ของหล่อนที่เริ่มนูนขึ้นมาเล็กน้อย
“อย่ามองนานได้ไหมล่ะ อายนะคะ”
“มีอะไรน่าอาย เมียผมสวยไปหมดทุกส่วนขนาดนี้”
“ไหนบอกว่าไม่สวยไง”
“เออใช่ไม่สวย” อัคคีจูบแก้มนุ่มลากไล้ริมฝีปากมาตามลำคอ หากแต่หญิงสาวสะบัดหน้าหนีด้วยอารมณ์ตัดพ้อ “แต่น่ารักมาก” เขากระซิบชิดใบหูขาวจนร่างที่แข็งขืนเตรียมต่อต้านอ่อนยวบ
หมัดเล็กทุบเข้าที่บ่าเขาพร้อมเสียงกระซิบตอบกลับ “คนนิสัยไม่ดี เจ้าเล่ห์ ร้อยกล”
“และหน้าทนแถมหื่นจัด”