พ่ายรักสุภาพบุรุษร้าย

“พี่ว่าข้อเท้าคงบวมไม่ก็อักเสบแล้วล่ะ แก้วจ๋ากินยาก่อนนะคืนนี้แก้วต้องไข้ขึ้นแน่ๆ เลย” พ่อเลี้ยงจอมพลสันนิฐานจากสายตาและอาการไข้ของหญิงสาว ถ้าพรุ่งนี้ไม่หายคงต้องพาไปหาหมอในเมืองเสียแล้วสิ เขาคิดอย่างเป็นห่วงคนตัวเล็ก
“ขอบคุณค่ะพี่พล แก้วสงสารน้องพราวจัง ไม่คิดว่าคุณฟ้าเธอจะใจร้ายได้ขนาดนี้” แก้วเก้ารับยามากินแล้วดื่มน้ำตาม ก่อนจะส่งแก้วน้ำคืนให้สามี จากนั้นจอมพลก็มานั่งเคียงข้างโอบกอดร่างบาง กดศีรษะเล็กนั้นให้อิงไหล่ตนเองรับฟังถ้อยคำของเมียยามเอ่ยถึงลูกสาวนอกไส้ด้วยความห่วงใย
“ลูกกับคนที่ไม่ได้รักก็แบบนี้แหล่ะ พราวคงคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว อ้างว้าง ม่านฟ้าเหมือนจะรักแต่จริงๆ แล้วไม่ได้รักแกหรอก เด็กนะสัมผัสได้ถึงความรักของคนเป็นแม่นะ ไม่อย่างนั้นพราวคงไม่ยอมเข้าหาแก้วง่ายๆ หรอก” พ่อเลี้ยงจอมพลเอ่ยขึ้นอย่างใจคิด เขาไม่รู้หรอกว่าคนเป็นแม่จริงๆ คิดยังไงแต่เขาสัมผัสความรักนั้นได้จากมารดาที่เฝ้าเป็นห่วงทะนุถนอมเขากับน้องๆ มาเป็นอย่างดี ไม่เคยที่จะทำร้ายร่างกายจิตใจโดยไม่เหตุผล ส่วนใหญ่ที่โดนตีก็เพราะพวกเขาดื้อ ซนแต่นั่นก็เพราะมารดาห่วงใย กลัวพวกเขาจะได้รับอันตรายจากการเล่นซน มันต่างจากกรณีของม่านฟ้าและพราวนภา
**********ฝากพี่พลกับแก้วด้วยนะคะ ของเก่าเล่าใหม่ ราคาเบาๆ*******