ไฟรักสลักร้าย

“เมื่อไรล่ะ”
“เมื่อไรอะไร” รามิลยังคงรักษาความราบเรียบไว้เป็นอย่างดี
“เมื่อไร คุณจะทำอย่างที่ต้องการสักที”
“คุณหมายถึง เมื่อไรที่ผมจะนอนกับคุณงั้นเหรอ”
“ใช่” เธอตอบ และเป็นครั้งแรกที่เธอหันมาสบตากับเขาอย่างจริงจัง
“ผมพร้อมเสมออยู่แล้ว”
“งั้นคุณจะรออะไร” เธอบอกเขา
“แล้วคืนนี้คุณไม่ต้องกลับบ้านหรือไง”
“ฉันไม่อยากกลับ” วาริสาตอบก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มกระดกเข้าปาก รามิลเอื้อมมือมาจับแก้วเธอไว้ก่อนจะขยับตัวไปใกล้เธอมากกว่าปกติ แล้วเอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำของเขา
“ผมไม่ชอบนอนกับผู้หญิงขี้เมา” เขาเอ่ยเสียงเบา วูบหนึ่งเธอแอบเห็นความอ่อนโยนของเขาที่ส่งมาให้ทางสายตา แต่ชายหนุ่มก็ดับฝันเธอด้วยคำพูดที่ร้ายกาจของเขา
“ถ้าคุณไม่มีสติแบบนี้ ตอนเราอยู่บนเตียงด้วยกันคุณจะรับรู้ถึงความเจ็บปวดได้ยังไงกัน”