เชลยรักจอมเถื่อน

เมื่อก่อนเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นสามีที่แสนเถื่อน...

“คุณคิดจะทำอะไร”
เสียงหวานเจือด้วยความตื่นตระหนก ขยับตัวถอยไปด้านหลังจนแผ่นหลังบอบบางชิดกับประตูรถด้วยความตื่นตระหนก เรียวหน้าหวานซีดสลับแดง แทบไม่กล้าหายใจแรง ขณะใจดวงน้อยเต้นระส่ำเมื่อสัมผัสได้ถึงประกายบางอย่างในแววตาคมคู่นั้น เริ่มดวงตาคู่หวานเลิ่กลั่กเมื่อเขาปลดเข็มขัดนิรภัยและเริ่มขยับตัว
“คิดจะทำมิดีมิร้าย” ไม่ว่าเปล่าหากแต่ยังโน้มตัวข้ามไปกักขังหญิงสาวเอาไว้กับประตูรถไม่ให้ขยับเขยื้อนหนี หมายจะ ‘ทำมิดีมิร้าย’ อย่างที่พูด
“ถอยออกไปนะ พ่อเลี้ยงชรัน!”
มือบอบบางพยายามผลักดันแผงอกกว้างให้ขยับออกห่าง ทว่าต้องรีบชักมือกลับเมื่อรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งผ่านเข้ามาใต้ฝ่ามือนุ่ม สองแก้มเนียนแดงเปล่งปลั่ง ทั้งโกรธทั้งอาย แทบไม่กล้าหายใจถึงกับกลั้นหายใจเมื่อใบหน้าคมลดลงมาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเจือด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ พิมพ์เพทายนั่งก้มหน้างุดนิ่ง ไม่กล้าขยับตัวหรือขัดขืนต่อต้านเพราะกลัวเขาจะทำอย่างที่พูด
“ไม่เต็มใจอยากเป็นเมียฉันทำไมไม่ปฏิเสธผู้ใหญ่ไปตั้งแต่แรก”
“พายก็แค่อยากตอบแทนที่คุณเคยช่วยชีวิตไว้เท่านั้น”
พิมพ์เพทายช้อนดวงตาสีน้ำตาลขึ้นมองสบตาเขา อย่างไม่เกรงกลัวอำนาจจากแววตาคมทรงอิทธิพลที่กำลังฉายแววของความคุกรุ่น
“ถ้าแค่อยากตอบแทนบุญคุณ วิธีอื่นก็มีหรือจะยอมนอนกับฉันสักครั้งสองครั้งก็น่าจะพอแล้วนะ ไม่จำเป็นต้องฝืนใจตัวเองขนาดนั้นหรอก”
เพราะความกรุ่นโกรธบางอย่างที่สะสมไว้ ทำให้พ่อเลี้ยงชรันทำตัวพาลหาเรื่องเริ่มเกรี้ยวกราด ทั้งยังพ่นวาจาแสนร้ายอย่างไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ
เพียะ!!!
ฝ่ามือบอบบางที่กระทบเข้ากับซีกแก้มขวา คือสิ่งตอบวาจาร้ายกาจไร้ซึ่งความให้เกียรติและดูถูกหยามเหยียด จนเกิดเสียงกระทบดังลั่นรถคันหรู
“หยาบคาย!”

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

รบกวนอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ ^^
หมายเหตุ : เป็นนิยายหมดสัญญา หากมีแล้วไม่จำเป็นต้องซื้ออีกรอบค่ะ เนื้อหาไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง