ร้ายเกินพิกัด

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาวาริศา ถูกเม้าท์ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
เรื่อง "ความแรดปรอทแตก"
เธอยอมรับโดยไม่เถียงสักคำ ก็เห็น ‘ผู้’ หล่อ ใครจะไปอดใจไหว
โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น....ผู้ชายที่ชื่อ นักรบ
...................................................
ความซวยตกอยู่ที่นักรบ ใครจะยอมจูบกับผู้หญิงเพี้ยนแบบนี้กันเล่า
ชาติหน้าก็อย่าหวัง
แต่ทั้งที่ครองสติตัวเองได้ดีมาตลอดสุดท้ายเขากลับพลั้งจูบเธอเข้าจนได้ ให้ตาย!
แต่เดี๋ยวนะ! แทนที่ยายนั่นจะปลาบปลื้มในรสจูบของเขา
เธอกลับหนีเตลิดเปิดเปิงไปไหนไม่ทราบ สวรรค์เล่นตลกหรือนรกลงทัณฑ์
เธอไปแล้ว เขาต้องดีใจไม่ใช่เหรอวะ
******


ตัวอย่างบางช่วง
“วาริศา ถามจริง ๆ เถอะ คุณเป็นคนแบบไหนถึงได้กล้าพูดคำพวกนั้นออกมาได้ ผู้หญิงแบบไหนที่กล้าบอกกับคนอื่นว่าเป็นเมียของผู้ชายที่ไม่ใช่ผัวของตัวเอง สมองคุณคงไม่มีระบบประสาทส่วนที่เอาไว้ใช้ประมวลผลสินะ....ถึงได้ไม่รู้จักคิดก่อนพูด”
จะเรียกว่าหน้าชาก็ไม่ผิดนัก วาริศารู้สึกตึงจนต้องยกมือลูบใบหน้าและปรากฏว่าเธอไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลย
“คือว่าฉัน...”
“ผมจะพูดกับคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ผมไม่ต้องการให้คุณมายุ่งเกี่ยวกับผมอีก ถ้าหากคุณคิดจะหาผู้ชายสักคนมาเปิดประสบการณ์รักกับคุณละก็ เห็นทีว่าคงต้องพึ่งคนอื่น”
****
คำเตือน

- นางเอกเรื่องนี้มีนิสัยไม่ค่อยน่ารัก แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ

- นิยายเรื่องนี้เคยวางขายภายใต้ลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์แจ่มใส ตอนนี้หมดสัญญาแล้วนำมาเปลี่ยนปกใหม่ เนื้อหาาคงเดิมทุกประการนะคะ