แสนเสน่หา ศิลาร้าย

“คุณศิลา!”
เจ้าของชื่อกระตุกยิ้มตรงมุมปาก “ใช่ ฉันเอง”
“คุณเข้ามาได้ยังไงคะ”
“ห้องนอนของฉัน ทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ
ปณาลีหันมองด้านข้าง แม้แสงสว่างจะไม่มากแต่ก็ดูออกว่าเป็นห้องนอนของเขาจริงๆ สมองของเธอเริ่มประมวลเหตุการณ์ต่างๆ ที่คิดว่าเป็นแค่ฝันร้าย แต่เวลานี้ความรู้สึกบางอย่างกลับบอกว่ามันคือเรื่องจริง เธอถูกกำธรพานั่งรถไปที่ไหนสักแห่ง แล้วหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย แล้วตอนนี้เธอมาอยู่กับศิลาได้อย่างไร
“คุณกำธรล่ะคะ คุณกำธรอยู่ไหน”
“ถามถึงมันทำไม หรือว่าเสียดายที่ตอนนี้คนที่อยู่ด้วยเป็นฉัน ไม่ใช่มัน” เสียงของเขาเข้มดุเมื่อคนใต้ร่างถามหาผู้ชายคนอื่นทั้งที่อยู่กับเขา มือใหญ่จัดการรวบข้อมือเล็กไปกดตรึงไว้กับที่นอนเหนือศีรษะกลมสวย
“คุณจะทำอะไร!” ปณาลีเบิกตาโตด้วยความตกใจเมื่อเขาทิ้งน้ำหนักลงมาจนหน้าอกแกร่งของเขาบดเบียดกับหน้าอกนุ่มหยุ่นของเธอ
“คำถามเบสิกของผู้หญิงที่กำลังจะเสียตัว แต่จะบอกให้เอาบุญก็ได้ ฉันกำลังจะทำตามที่รับปากคุณหญิงย่าเอาไว้”
************************************
ศิลา&ปณาลี