ครวญรักพิศวาส

เพียงเพราะกลิ่นน้ำหอมอันยั่วยวนจากผิวกายขาวเนียนละเอียด ทำให้ชีคหนุ่มคาสโนว่าผู้ไม่ฝักใฝ่ในยศศักดิ์อย่าง 'กัฟฟาห์ ชาร์จาราห์' ถึงกับเร่าร้อนด้วยความปรารถนาอันยากจะหักห้าม คอยตามวนเวียนข้างกายหวังจะช่วงชิงพรหมจรรย์อันหอมหวาน ลงทุนเสนอเงินทองและข้าวของมากมายเพื่อแลกกับการได้ตัวเธอมาเชยชมชั่วข้ามคืน ซึ่งนั่นถือเป็นการทำร้ายความรู้สึกของลูกผู้หญิงอย่างร้ายกาจที่สุด!

พิมพ์ประภัทรบอกกับตัวเองว่าจะไม่มีวันยอมญาติดีกับผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่อาจหาญดูถูกศักดิ์ศรีของเธออย่างเด็ดขาด แต่โชคชะตาดันทำให้ทั้งเธอและเขาต้องเข้ามาพัวพันกันในฐานะน้องสาวชีคคาและลูกพี่ลูกน้องชายของชีคหนุ่มผู้ครองเมืองซิย่า ยิ่งหนีเขาก็ยิ่งตาม ยิ่งด่าเขาก็ยิ่งชอบใจ เมื่อเธอหาทางหลบเลี่ยง เขาก็มีเหตุผลมารั้งไว้ได้ทุกครั้ง

“คุณคงพอได้ยินมาบ้างแล้วว่าผมเป็นคนยังไง เพราะฉะนั้นคุณคงพอทำใจให้ชินได้ ถ้าผมจะขอพูดตามตรงว่าผมต้องการตัวคุณ หมายถึงอยากให้คุณ...ขึ้นเตียงกับผมน่ะครับ” เขารู้ตัวเสมอว่าเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา ไม่นิยมอ้อมค้อมชักแม่น้ำทั้งห้าให้เสียเวลา แต่พอพูดออกไปแล้วก็ยังนึกทึ่งตัวเองเหมือนกัน ว่าผีห่าซาตานตนไหนมาดลใจให้พูดออกมาเต็มปากเต็มคำขนาดนี้
เขากล้าใช้คำว่า ‘ขึ้นเตียง’ กับเธอได้อย่างไรกัน!
พิมพ์ประภัทรผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้แทบจะทันทีที่สมองประมวลความหมายของคำพูดเหล่านั้นเสร็จสิ้น อยากคว้าแก้วน้ำดื่มสาดใส่หน้ากัฟฟาห์เสียจริง เผื่อจะตาสว่างขึ้นมาบ้างว่าผู้หญิงไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง คิดจะเด็ดไปเชยชมเมื่อไรก็สามารถทำได้ตามใจชอบ
“ฉันอยากออกไปจากที่นี่...เดี๋ยวนี้!”
“ผมเกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้น” คาสโนว่าหนุ่มลุกขึ้นพูดพร้อมยกมือขึ้นคลายเน็กไทอย่างช้าๆ
“ถ้าคุณไม่พาฉันกลับ ฉันไปเองก็ได้ค่ะ” พิมพ์ประภัทรประกาศด้วยความมั่นใจ ก่อนจะก้าวอาดๆ ตรงไปยังประตูห้อง มือเรียวบางยกขึ้นขยับลูกบิดสองสามที ใบหน้าซีดเผือดเมื่อพบว่ามันถูกล็อกเอาไว้จากทางด้านนอก ยิ่งเมื่อหันกลับไปมองแล้วเห็นรอยยิ้มอย่างผู้มีชัยของกัฟฟาห์ หัวใจเธอก็เต้นรัวราวกับตีกลอง
“กวางน้อยเดินมาถึงถ้ำเสือทั้งที คุณคิดว่ามันจะรอดพ้นเนื้อมือเสือไปได้ง่ายๆ เหรอครับ จัสมินที่รัก”