เกมวิวาห์อาญาแค้น

“รักผมของเธอมากหรือเปล่าถ้าเกิดว่าฉันจะขอ...” เขาชักมืออีกข้างที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาพร้อมกรรไกรที่ขยับคมของมันเฉียดฉิวกับเส้นผมของเธอ “ตัดมันน่ะ”
พราวพลอยลมหายใจสะดุดกึก “จะทำแบบนั้นทำไมกัน”
“ก็แค่อยากจะตัดมัน” เขายังคงนำกรรไกรเฉียดใกล้ผมเธอตลอดเวลา
เธอรู้สึกเหมือนกับลำไส้ขมวดเกร็งไปด้วยความกดดัน “ยังทำลายฉันไม่พออีกหรือไงกัน”
เขาคลายริมฝีปากที่เม้มแน่นออกจากกัน “แค่อยากเห็นความเปลี่ยนแปลงบ้าง หวังว่าเธอคงไม่ว่ากันนะที่รัก” ริมฝีปากได้รูปก้มลงจูบกลางกระหม่อมเธอ
“ฮอลล์...”
คมกรรไกรขยับเข้าที่เส้นผมของเธอบริเวณแก้มด้านขวา เขาขยับปลายนิ้วและเส้นผมกระจุกใหญ่ก็ร่วงลงมาบนหน้าตักเธอ
“ไม่ว่ากันนะ” เขาพูดจากนั้นก็ใช้มือสางผมของเธอและลงมือตัดอีกครั้ง “ทำแบบนี้ทำไมกันฮอลล์” เสียงเธอสั่นเครือไปหมด แต่น่าแปลกที่ร่างกายถูกกระตุ้นด้วยแรงเรียกร้องทางเพศอย่างรุนแรง
“แยกระหว่างผู้หญิงของฉันกับคนอื่นอย่างชัดเจนยังไงละ”