หม้ายสาวหัวใจบานฉ่ำ

‘พรพระพาย’ คือสาวสวยวัยยังไม่แตะเลขสาม แต่ทว่าอาภัพเพราะต้องเป็นหม้ายถึงสองครั้ง
แต่งงานครั้งแรกสามีเสียชีวิตตั้งแต่คืนส่งตัวเข้าหอ
แต่งงานครั้งที่สอง (ว่าที่) สามีกลับไม่โผล่หน้ามางานแต่งงาน
‘กานต์’ คือชายหนุ่มหน้าโหดลุคเหมือนโจรป่า แต่ทว่าเขามาเพื่อทำลายกำแพงอันสูงลิ่วหวังพาคนที่รักให้หลุดพ้นคำว่า ‘หม้าย’
หากการแต่งงานครั้งที่สามเกิดขึ้น!!
มันจะ…ล่ม!
หรือจะ…รุ่ง!
จะเป็นงานแต่งงานในฝันที่แสนจะโรแมนติก
หรือจะวิวาห์เหาะเพื่อแก้เคล็ดล้างอาถรรพ์กันนะ

--------------------------------------------------------------

“แล้วลูกถีบเมื่อกี้นี่มัน”
“อ้อ…อย่าพูดว่าลูกถีบให้พูดว่าลูกบ้าน่าจะดีกว่า ก็คนที่ชื่อฝิ่นเล่นทีเผลอจะเอามีดไปแทงพี่กานต์จากด้านหลังแบบนั้น ใครจะอยู่เฉยได้” คำพูดของเธอทำให้กานต์รู้สึกแปลกๆ ขึ้นในใจ เธอบอกว่าเห็นฝิ่นจะลอบทำร้ายเขาเลยกระโดดถีบฝิ่นเข้าให้ เออแฮะ…ผู้หญิงแบบนี้ก็มีด้วย
“เลยกระโดดถีบเข้าให้เต็มแรง แถมยังตามไปเอาไม้ตีอีก”
“ค่ะ…ดีที่ตอนกระโดดถีบพายไม่ล้มเสียเอง ไม่งั้นงานเข้าฝั่งเราแน่นอน” พรพระพายยิ้มแป้น รอยยิ้มของเธอมันเหมือนลูกศรที่พุ่งเข้ากลางใจของกานต์อย่างจัง
เขากับเธอรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน เขาในเวลานี้รู้จักเธอมากกว่าที่เธอรู้จักเขาด้วยซ้ำ แต่ทำไมเธอถึงกล้าเอาตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยเหลือผู้ชายที่เธอชอบบอกว่าเหมือนโจรป่ากัน ผู้หญิงแบบนี้หรือที่เพิ่งผ่านเรื่องราวที่ทำให้เสียใจหนักจนต้องพาตัวเองมาพักไกลถึงที่นี่
ถ้าไม่บอกคงไม่มีใครรู้ว่าพรพระพายนั้นต้องผ่านเหตุการณ์อะไรมาบ้าง ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ทว่าใจนั้นไม่ได้เล็กตามตัว ผู้หญิงแบบนี้เหรอที่ควรถูกทิ้ง


----------------------------------------------------------------

“พี่กานต์รู้ใช่ไหม ว่าพายผ่านการแต่งงานมาแล้วสองครั้ง”
“พี่รู้…แต่พี่ไม่ถือและไม่เคยเก็บเรื่องอดีตพายมาใส่ใจ” คำพูดของกานต์ยิ่งทำให้พรพระพายรักเขามากขึ้นไปอีก ภายใต้เรื่องร้ายๆ เธอก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่ได้มาเจอเขา และเธอก็จะไม่มีวันปล่อยกานต์ไปเด็ดขาด
“สามีคนแรกของพายเสียชีวิตในคืนส่งตัว คนที่สองก็อย่างที่พี่กานต์รู้ เขามาหลอกแล้วทิ้งพายในวันแต่งงานตามคำสั่งของเนตร”
“ครับ”
“เรื่องพี่เชนพายไม่คิดอะไรแล้ว แต่เรื่องพี่ภาคินที่เขาเสียชีวิตในคืนส่งตัว พาย…” ยังไม่ทันที่พรพระพายจะได้เอ่ยจบประโยค กานต์ก็เอ่ยแทรกขึ้น
“แต่พี่เคยบอกว่าอดีตสามีพายเขาเสียชีวิตด้วยเหตุเรื่องสุขภาพ ที่เป็นแบบนั้นไม่ใช่เพราะพาย”
“พายรู้ แต่ก่อนหน้านี้พายก็อดคิดโทษตัวเองไม่ได้ว่าเป็นคนทำให้พี่คินอายุสั้น”
“งั้นพี่มีทางออกให้”
“ยังไงคะ” ใจของพรพระพายเวลานี้เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย
“เพราะถ้าพายแต่งงานแล้วไม่ประสบความสำเร็จก็ควรหาทางแก้ก่อนจะแต่งงานครั้งใหม่ซะ”
“แก้ยังไง”
“อืมม์…เช่นแก้ไขด้วยการวิวาห์เหาะ” คำพูดของกานต์ทำเอาคนฟังตาโต ก่อนจะรัวกำปั้นใส่แผงอก
ชายหนุ่มไม่ยั้ง จนเขาต้องรวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ ก่อนที่จะช้ำในตายเสียก่อน
“พูดเหมือนยัยแวนดี้ไม่มีผิด สมแล้วที่เป็นญาติกัน” คนบนตักเอ่ยอย่างขัดเขิน เวลานี้ทั้งใบหน้าและตัวของเธอนั้นแดงก่ำจนน่ามอง กานต์ฉีกยิ้มกว้าง อยากตกรางวัลแวนดี้นักที่เสนอทางออกแบบนี้ให้พรพระพาย แต่มาคิดอีกทีก็น่าถีบถ้าเกิดพรพระพายไม่มาเจอแล้วรักกับเขา เธอก็ต้องคิดและใช้วิธีแบบนี้กับใครสักคนที่เธอรักอย่างนั้นเหรอ...หืมมม
“ก็มันจริง ไม่ลองไม่รู้ใช่ไหม” กานต์ก็พูดสุ่มๆ ไปงั้นเอง แต่ไม่คิดว่าจะตรงกับคำพูดของแวนดี้ แบบนี้เขาก็ขอตามน้ำไปแล้วกัน
เพราะอายเกินจะพูดออกไปจริงๆ พรพระพายจึงทำเพียงก้มหน้างุด เธอขบเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยของตัวเอง แววตาสั่นไหวบ่งบอกว่ากำลังคิดและลังเลอะไรบางอย่าง
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พี่เองก็เห็นแก่ความรักอันหนักแน่นของเรา จะยอมเสียสละตัวเองให้พายได้เชยชม” คำพูดของกานต์ทำเอาคนที่กำลังเขินถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง เธอส่งค้อนให้เขาวงใหญ่แล้วจึงเอ่ยขึ้น
“บ้า! ถ้าพี่กานต์ลำบากใจจะทำ…”
“ชู่วว์…ใครบอกว่าพี่ลำบากใจกัน” กานต์รีบยกมือขึ้นปิดปากอิ่มของพรพระพายไว้ นั่นเพราะเวลานี้เขาไม่ต้องการให้เธอเปลี่ยนใจหรือเปลี่ยนวิธีแก้เคล็ดนั่น แม้วิธีฟังดูไม่เข้าท่า แต่คราวนี้เขากลับไม่แย้งและเลือกที่จะเออออ
“กะ…ก็” พรพระพายอึกๆ อักๆ พอเอาเข้าจริงๆ เธอก็ชักจะทำตัวไม่ถูกเสียแล้วสิ
“แต่พี่มีอะไรจะขอพาย แค่ข้อเดียว”
“อะไรคะ”
“รักนิรันดร์อย่าฟันแล้วทิ้งพี่ ตกลงไหม” คำพูดยียวนของกานต์ทำให้พรพระพายรัวกำปั้นใส่เขาอีกชุดใหญ่ ไม่คิดว่าโจรป่าหน้าโหดที่เป็นถึงอดีตซีอีโอบริษัทใหญ่จะพูดอะไรห่ามๆ แบบนี้กับเขาเป็นด้วย
“สัญญากับพี่มาก่อน ไม่งั้นพี่ก็จะไม่ยอมทำอะไรพาย”
“บ้า! ไม่ทำก็ไม่ทำสิ งั้นพายกลับแล้ว” พรพระพายทำท่าจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกกานต์รั้งตัวเอาไว้เสียก่อน
“ขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงยากนะครับที่รัก อีกอย่างพี่ว่าถ้าเราปล่อยเวลาให้มันเนิ่นนานออกไปก็มีแต่จะเสียฤกษ์เปล่าๆ ตอนนี้เวลานี้เหมาะที่จะเริ่มพิธีที่ว่านั่น พายว่ายังไง เห็นด้วยกับพี่ไหม” กานต์เอ่ยรวบรัดแต่ใจนั้นกลับมีความสุข การเป็นคนหัวอ่อนตามใจผู้หญิงมันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ โดยเฉพาะตามใจพรพระพายเรื่องนี้
สีหน้าชายหนุ่มดูกรุ้มกริ่มจนน่าตี พรพระพายหมั่นไส้จึงฟ้อนเล็บตรงสีข้างไปเต็มแรง เขาจะรู้ไหมว่าอันที่จริงวิวาห์เหาะแก้เคล็ดมันก็แค่ข้ออ้างที่ไม่ทำให้เธอรู้สึกผิดว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายอ่อยผู้ชายก่อน แต่จะว่าไปความสัมพันธ์ของคนที่รักกันจะเรียกว่าอ่อยก็คงไม่ถูก คงต้องเรียกว่าการรวมร่างสินะ
แค่คิดใบหน้าของพรพระพายก็แดงก่ำ และยิ่งแดงจนแทบละลายเมื่อสบตากับกานต์เข้า ตอนนี้ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเธอ จากนั้นก็ไล้ปลายนิ้วลงไปหน้าผากมนที่เขาเคยจุมพิตมาแล้ว ลากผ่านลงมาตามสันจมูก ขยับไปสัมผัสแก้มและมาหยุดที่ริมฝีปากที่เขาเคยจูบมานับครั้งไม่ถ้วน
ทุกสัมผัสที่ปลายนิ้วของกานต์ลากผ่าน มันทำให้พรพระพายตื่นตัว รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ และความที่เธออ่อนประสบการณ์เรื่องแบบนี้จึงไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ หลังจากนี้คงปล่อยให้หัวใจนำทาง
“ตรงนี้ไม่น่าจะเหมาะที่เราจะใช้ทำพิธี งั้น…พี่ให้พายเลือกว่าเราจะแก้เคล็ดกันที่กระท่อมไม้ไผ่หรือบนเตียงในห้องนอนพาย”
“เอ่อ…”

-------------------------------------------------

คำตอบของพรพระพายจะเป็นยังไงน้อ
เธอจะยอมใจอ่อนสะเดาะเคราะห์แก้เคล็ดล้างอาถรรพ์ความเป็นหม้ายด้วยวิธีนี้ไหม
แล้วถ้ายอมจะวาบหวามแค่ไหน?
แล้วถ้าไม่ยอมกานต์จะรุกยังไงต่อ?
โปรดอ่านในเนื้อหาฉบับเต็มได้นะคะ ฝากนิยายเรื่องนี้กับนักอ่านที่น่ารักทุกๆ คนด้วย

ขอบคุณมากๆ ค่ะ

วรนิษฐา