ป่าหัวใจไฟกามเทพ

ความรักมักเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว อนิลทิตาต้องเผชิญกับการเล่นกลของกามเทพ เมื่อชายที่หล่อนหลงรักคือว่าที่เจ้าบ่าวของพี่สาว สิ่งที่หล่อนพอจะทำได้ คือเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ในซอกลึกของหัวใจ

สิ่งที่เขาเก็บงำไม่ใช่แค่หัวใจตัวเอง แต่ยังมีความลับบางอย่างที่เขาไม่ต้องการให้แพร่งพรายออกไป แต่ท้ายที่สุด ดูเหมือนความตั้งใจของเขาจะล้มเหลวทั้งสองประการ
...ณัทธร มณฑารพ

<>

“พี่ณัท... มานอนบนเสื่อกับอินก็ได้ค่ะ”
ณัทธรผงกศีรษะขึ้นจากที่ซบกับเข่าเหมือนมีมือมากระชาก ไม่ใช่เพราะไม่เสียงอ่อนเรียกชื่อ แต่เพราะคำพูดติดต่อกันนั้นต่างหาก
“เอ้อ...อินเห็นว่า... เสื่อก็ออกกว้าง นอนสองคนไม่ถึงกับเบียดกันหรอก ขืนพี่ณัทนั่งหลับอย่างนั้น นอกจากจะไม่ได้หลับเต็มตา ก็คงปวดเมื่อยไปทั้งตัวเพราะอีกนานกว่าจะสว่าง”
“จะ...จะดีหรือ?” เขาถามด้วยเสียงแปร่งๆ พูดติดต่อกันไปก่อนที่คนยื่นข้อเสนอจะเปลี่ยนใจ “แต่ก็ดีเหมือนกัน ได้นอนบนเสื่อพี่คงหลับได้สบายๆ จะได้มีแรง พรุ่งนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องไปกันอีกไกลแค่ไหน...เอาเสื้อนี้คลุมตัวไว้อีกชั้น เกิดพี่หน้ามืดจะได้มีอุปสรรคให้ปล้ำยากขึ้นอีกหน่อย”
“อย่ามาทำเป็นขู่หน่อยเลย... อินรู้หรอกน่า ว่าพี่ณัทยังรักพี่อัญอยู่เต็มหัวใจ”
ดูเหมือนคนพูดทิ้งท้ายจะหลับไปทันทีหลังจบคำ แต่คนนั่งอยู่ในอาการนิ่งงัน ปากไม่ได้พูด แต่ในใจแย้งคำพูดหญิงสาวอยู่เงียบๆ
‘ถ้าพี่รักพี่สาวของอินเต็มหัวใจอย่างที่อินว่าพี่ก็คงไม่ทุกข์ทรมานใจมาจนถึงทุกวันนี้หรอกอินจ๋า!’
ก่อนล้มตัวลงนอนเคียงข้างร่างเล็กอ้อนแอ้น ณัทธรชะโงกหน้าไปมองใบหน้าคนหลับอยู่อึดใจ แต่เป็นอึดใจที่นำมาซึ่งรอยยิ้มหม่นๆ ปนขำขัน ระคนไว้ด้วยแววเจ้าเล่ห์นิดๆ
“ไม่เคยมีใครในหัวใจพี่นอกจากเธอ อนิลทิตา”