He's my brother คนนี้ (พี่ชาย) ของผม

คนอย่างผมถูกโยนนน ทิ้งขว้างงง...

ผม 'เลโก้' ใช่ครับ ผมถูกทิ้ง และคนที่ทิ้งผมไปก็คือแม่แท้ๆ ของผมเอง เรื่องมันอาจฟังดูเศร้าใช่มั้ยครับ แต่ไม่หรอก เพราะผมมี 'พี่อาทิตย์' ผู้ชายที่เป็นทุกอย่างของผม

---

จุดเริ่มต้นเรื่องราวของผมมันมีที่มาตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน พ่อกับแม่ของผมเลิกกัน แม่เอาผมมาฝากเพื่อนของแม่เอาไว้แล้วรับปากว่าจะรีบกลับมารับผม แล้วก็หายไปเลยห้าปีเต็มๆ นับจากวันนั้น ผมก็เลยต้องอาศัยอยู่กับพี่อาทิตย์ ซึ่งเขาก็ดูแลผมอย่างดีมาโดยตลอด แต่ผมก็ขยันสร้างปัญหาให้เขาไม่เว้นแต่ละวัน

จนตอนนี้ผมเรียนมหา’ ลัยปีสามแล้ว แต่ก็ยังยืนหนึ่งเรื่องการทำตัวเป็นภาระของเขา เพราะผลการสอบของผมนั้นไม่ผ่านเกณฑ์ หรือพูดง่ายๆ ก็คือสอบตก

ใช่ครับ ผมสอบตก มันอาจฟังดูประหลาดเพราะผมเป็น 'นักศึกษา' ถ้าเป็นนักศึกษาทั่วไปคงไม่มีใครเขาไม่มีปัญหาแบบผมกันหรอก หากสอบตกก็แค่ลงทะเบียนเรียนใหม่ ทุกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ นั่นเพราะพวกเขาสามารถแก้ปัญหาหรือตัดสินชีวิตของตัวเองได้ แต่ไม่ใช่ผม เพราะผู้ปกครองของผมได้ทำข้อตกลงพิเศษที่เรียกได้ว่าไหว้วานจนแทบจะกราบอาจารย์ที่ปรึกษาของผม (เป็นกรณีพิเศษ) กันเลยทีเดียว และข้อตกลงที่ว่าก็คือทุกอย่างในชีวิตภายในรั้วมหา’ ลัยของผมจะต้องถูกรายงานให้ผู้ปกครองของผมทราบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของผลการเรียนหรือว่าเรื่องของพฤติกรรม

ผมไม่อายที่จะบอกว่าผมสามารถเข้ามาเรียนในมหา’ ลัยนี้ได้ก็เพราะเส้นสายของพี่อาทิตย์ ซึ่งก่อนหน้านี้กว่าผมจะเรียนจบระดับมัธยมมาได้ผมต้องย้ายโรงเรียนถึงสามโรงเรียน แถมพอเข้ามาเรียนที่นี่ได้ ผมก็ยังโดนทัณฑ์บนมาแล้วติดกันสามครั้งในเทอมก่อน

และทั้งหมดที่ผมอธิบายมานั้น ก็คือจุดเริ่มต้นของการเป็นเด็กที่ถูก (ผู้) ปกครองดูแลในระบบพิเศษแบบผม...