ธารรัก

บ้านทรัพย์วิริยกุล
“กลับดึกเลย ฉันก็ไม่ได้ให้งานนายเยอะนะ” เสียงปฐพีทำเอาน่านน้ำชะงักก่อนจะเดินตรงไปหาที่ห้องรับแขก
“คนอื่นล่ะ”
“คุณแม่นอนแล้ว นายเพลิงพาลูกกับเมียไปเที่ยวรีสอรท์ นายลมกับน้องโยไปนอนบ้านโน้น”
“แล้วทำไมนายยังไม่นอน” น่านน้ำถาม
“พักนี้นายดูเครียดๆ”
“จะมาหลอกถามความลับหรือไง” น่านน้ำถามยิ้มๆ
“ฉันเป็นพี่นาย ทำไมจะไม่รู้ว่าหน้าแบบไหนของนายถึงเรียกว่าเครียด” ปฐพีว่า
“ปิดนายไม่ได้จริงๆซินะ”
“เล่าได้หรือยัง” ปฐพีถาม
“ฉันเผลอปล้ำผู้หญิง เพราะถูกวางยา”
“นายขืนใจผู้หญิง เป็นไปได้เหรอ เห็นแต่ผู้หญิงสมยอมไม่ใส่เหรอ” ปฐพีล้อ
“ก็เพราะโดนวางยาไม่งั้นฉันคงไม่ทำอะไรบ้าๆแบบนั้นหรอก”
“แล้วผู้หญิงคนไหน ที่ทำให้นายเครียดขนาดนี้”
“เลขาหน้าห้องฉัน”
“มัตสยาเหรอ” ปฐพีถึงกับเครียดไปด้วย
“ทำไม นายรู้จักเหรอ”
“เขาเป็นพนักงานดีเด่นของบริษัทสองปีซ้อน ทำไมฉันจะไม่รู้จัก”
“เขาจะลาออก” น่านน้ำพูดอย่างคนเหนื่อยล้า
“นายคิดจะรับผิดชอบเขายังไง”
“ทำไมต้องรับผิดชอบ คงไม่ต้องให้ฉันแต่งงานหรอกนะ ฉันจะให้เป็นเงินก็ไม่เอา”
“ไอ้บ้า นายทำผิดดันไปพูดกับผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไง มัตสยาไม่เหมือนผู้หญิงที่นายเคยฟันมาหรอกนะ” ปฐพีว่า
“แล้วจะให้ทำยังไง”
“นายจะให้เขาออกหรือเปล่า”
“ไม่ ฉันไม่อยากให้เธอลาออก แต่เธอยืนยันว่าจะไม่กลับไปทำงาน”
“นายอยากให้ฉันช่วยไหม” ปฐพีถาม
“ยังไง”
“เดี๋ยวก็รู้” ปฐพีตบบ่าน้องชายก่อนจะเดินขึ้นห้องไป น่านน้ำได้แต่ถอนหายใจกับปัญญาที่เกิดขึ้น เรื่องนี้เขาต้องไม่ให้คุณหญิงนฤมลผู้เป็นมารดารู้ไม่งั้นไม่แคล้วจะถูกจับแต่งงานแน่ๆ ตอนนี้เขาไม่ต้องการบ่วงผูกคอ