เมื่อหัวใจเพรียกหา

ชีวิตของคนเรามันสั้นนักนะคะ ทำดีต่อกันเอาไว้เถอะค่ะ รู้จักให้อภัยกันและกัน ไม่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาในชีวิตมันจะรู้สึกหนักหนาจนเกินเยียวยา

ภารันย์ ชายหนุ่มที่มีทิฐิมากจนเกินไป จนเกือบจะทำให้เขาสูญเสียทุกคนที่เขารัก และทุกคนก็รักเขา

การกระทำที่เขาทำมันไม่ได้ทำร้ายคนที่อยู่รายล้อมตัวของเขาเท่านั้น แต่มันก็กัดกร่อนหัวใจของเขาให้เจ็บปวดมากแสนมากเช่นเดียวกัน

พิมพ์เพชร หญิงสาวผู้รักมั่น แม้ชายผู้นั้นจะทำให้เธอเจ็บปวดก็ตาม เธอหวังเพียงจะทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิมที่เคยรักเธอ และเป็นคนใหม่ ที่รักเธอสุดหัวใจ
พิมพ์เพชร เธอจะทำได้หรือไม่

เมื่อสองหัวใจเราเพรียกเรียกหากันแล้ว ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ เราสองคนก็ไม่เคยลืม

ขอเพียงให้เขาหวนกลับคืนมาอีกครั้งเท่านั้น

+++++

สปอยเนื้อหาของนิยาย

‘พี่เล็ก’ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ หัวใจพองโต

‘พี่เล็กกลับมาแล้วใช่ไหมคะ’

“มา...แม่...แม่...” เด็กชายตะลันต์ลุกขึ้นนั่ง แล้วเรียกมารดาของเขา

“ตะลันต์สงสัยคุณพ่อกลับมาแล้วครับ”

เธอรีบบอกลูก ความหวังที่ริบหรี่ภายในหัวใจฉายแสงวาววับจับใจ เธออุ้มเด็กชายขึ้นสู่อ้อมแขน

“ตะลันต์เรียกคุณพ่อสิ พ่อ... พ่อ... พ่อ...”

“ปอ...” เด็กน้อยขยับปากพูด แล้วก็พูดต่อไป

ชมพูรีบอุ้มตะลันต์แล้วเปิดประตูออกไป

เสียงสนทนานั้นเงียบไป แต่ขาของเธอก็ยังก้าวไปข้างหน้า

พอไปเหยียบที่หัวบันได ภาพที่ปรากฏให้เห็นตอนนี้

ชายหนุ่มไทยตัวสูงที่อยู่ในสูทสีเทา และหญิงสาวผมสีทองตัวสูงพอ ๆ กัน

ตัวเธอสูงเกือบจะเท่ากับผู้ชายคนนั้น เสื้อผ้าที่เธอใส่ดูทันสมัย และทะมัดทะแมง

กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ต่างอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน

แค่เสี้ยวหน้านั้นที่เธอเห็น น้ำตาก็เริ่มเอ่อ ทำไมเธอจะจำเขาไม่ได้ ‘พี่เล็ก’

พิมพ์เพชรไม่มีเสียงพูดใด ๆ เล็ดลอดออกมา

“ปะ ปอ ปอ ปอ...”

แต่ตะลันต์กับส่งเสียงดัง จนสองคนที่ยืนทำหวานกันอยู่ต้องชะงัก หยุด และผละออกจากกัน

ใบหน้าของทั้งสองคนเงยขึ้นมามองหาต้นเสียง
สายตาของภารันย์สบจ้องใบหน้าของพิมพ์เพชร

คนที่เจ็บก็คือเธอ ชมพูยืนสั่น รู้สึกหายใจหายคอไม่ค่อยออก

“เธอคือใครคะอเล็กซ์?” ลูซี่ถามออกมาเป็นภาษาอังกฤษ

พิมพ์เพชรหมุนตัวเองพาลูกเข้าห้องไปในทันที แค่หันหลังให้น้ำตาก็ร่วง