แค้นข้าล่าเกินพิกัด (เล่ม ๑)

เขาเป็นนายตำรวจหนุ่มไฟแรง ที่มีความตั้งใจจริงในการปราบปราม และกวาดล้างผู้ที่กระทำผิดกฎหมายบ้านเมืองในทุกรูปแบบ แต่กลับขวางทางปืนของใครบางคนเข้าให้ จึงถูกสั่งเก็บในทันที แต่ทว่า...ลูกเมียของเขากลับรับเคราะห์ตายแทนอย่างอเนจอนาถ หนี้แค้นครั้งนี้ยากที่เขาจะทำใจได้ และบัญชีแค้นของลูกเมียเขาต้องได้รับการชำระสะสางอย่างสาสมที่สุด การตามล้างตามล่าศัตรูคู่แค้นจึงเกิดขึ้นทุกรูปแบบอย่างเต็มพิกัด
แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาดผลงานเรื่องเยี่ยม ที่ได้บรรจงสรรค์สร้างนิยายน้ำดีมาโดยตลอด รับรองว่า...บู๊ล้างผลาญ ดุเดือดเลือดพล่าน สนุกครบทุกรส จนคุณวางไม่ลงอย่างแน่นอนใน “แค้นข้าล่าเกินพิกัด” ซึ่งเป็นผลงานอีกเรื่องหนึ่งที่ไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน
บางตอนในเรื่อง...
ตีสี่คืบคลานเข้ามา...นักรบหนุ่มเริ่มกระวนกระวาย เพราะผ่านเวลาสำคัญไปหนึ่งชั่วโมง
แล้วก็เข้าสู่เวลาตีห้ารอมร่อ...
ส.ต.ท.วุฒิอดรนทนไม่ไหว คลานเข้ามาหาหัวหน้าชุด กระซิบถามเสียงแผ่ว...
"ผู้กองจะตีห้าแล้ว เลยเวลามาสองชั่วโมงแล้ว เอายังไงดีครับ" "เอาขังเจ็ดวันฐานละทิ้งหน้าที่ หรือจะกลับไปประจำจุด"
วุฒิหน้าหงิกในความมืด คลานกลับในทันใด
รักชาติมองนาฬิกาข้อมือตนเองผ่านไนท์วิชั่น
บอกเวลาตีห้าไม่ขาดไม่เกิน...
และแล้ว...ทุกคนก็หูผึ่ง เมื่อได้ยินเสียงไอเบาๆแว่วมาแต่ไกล
ผบ.ร้อยหนุ่มใหญ่ห้อย เอ็ม 4 คู่กายไว้ที่คอดิบดี รีบใช้กล้องไนท์วิชั่น ส่องตรวจการตามเสียงนั้น ต้องใจระทึก เมื่อปรากฏร่างของทหารต่างชาติโผล่มาทีละนาย...จนกระทั่งนับจำนวนได้สิบสองนาย แต่ละนายถือปืนอาร์ก้าพร้อมยิง เดินมุ่งหน้าเข้าสู่ช่องแคบกันซึ่งเป็นทางลัดของกองคาราวาน
ทว่า...ตชด.หนุ่มทั้งสิบสองนาย มองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น นอกจากความมืดสลัว แต่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินแม้จะแผ่วเบาสักเสียงใดก็ตามที แต่คนหมู่มากย่อมบังเกิดเสียงจนได้
ร.ต.อ.รักชาติมองผ่านกล้องตาทิพย์ เห็นหน่วยลาดตระเวนหรือหมาทางทั้งสิบสองตัวเดินเข้า
ช่องแคบ ถ้าเขาขาดประสบการณ์ จะตื่นเต้นสั่งยิงทันที เพราะเข้าใจว่าจะต้องจัดการกับหน่วยลาดตระเวนเสียก่อน
ทว่า...มากประสบการณ์อย่างรักชาติ จึงปล่อยหมาทางของขบวนการยานรกทั้งสิบสองตัวผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
รักชาติสังเกตเห็นว่า หมาทางทั้งสิบสองตัวระวังระไวเป็นอย่างยิ่ง เข็มตกสักเล่มก็คงได้ยินกันหมด เดินเรียงเดี่ยว เฉียงอาร์ก้าสลับซ้ายขวาพร้อมยิง บ่งบอกว่าผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี อีกทั้งยังมีประสบการณ์และทักษะในการเป็นหมาทางมาอย่างช่ำชอง
จากนั้น...กองกำลังทหารต่างชาติก็ก้าวเข้ามาในช่องแคบ ทิ้งระยะห่างจาก ลว.หรือหมาทางราวๆสามสิบเมตร
ทหารคุ้มกันยี่สิบนายก้าวเข้ามาในช่องแคบ อาวุธที่ใช้เป็นอาร์ก้าแทบทั้งสิ้น ไม่มีอาวุธหนัก หรือลูกยาวใดๆทั้งสิ้น คงสะดวกในการเคลื่อนไหว และอาร์ก้าก็สะดวกในการใช้ แม้แต่ดินโคลนก็ยังไม่ขัดลำเลย
และแล้ว...คาราวานสะพายเป้หลังที่มียานรกเต็มเอี๊ยด จนตัวโย้ไปข้างหน้านิดๆ ก็เริ่มเดินเข้ามาในช่องแคบ ปรากฏว่าเป็นคนนอกประเทศทั้งสิ้น
ณ เวลานี้...ปาเข้าไปเป็นยี่สิบคนเข้าไปแล้ว จากนั้น...หน่วยคุ้มกันหลังอีกร่วมสี่สิบนาย อีกเช่นเคยใช้อาร์ก้าเป็นอาวุธหลัก ไม่มีปืนอื่นใดเลย
รักชาติคำรามเหี้ยมในใจ...
ไอ้พวกเสี้ยนแผ่นดิน อย่าหวังว่าจะรอดกลับไป กูไม่เอาพวกมึงไว้แน่ พวกมึงฆ่าทั้งเป็นเพื่อนร่วมชาติของกูมามากแล้ว
เขาใช้กล้องตรวจการณ์ทางไกลกลางคืน เห็นหมาทางทั้งสิบสองตัวย่างก้าวจะผ่านหน้าชุดที่วางไว้คือ...ส.ต.ท.วุฒิ ส.ต.ท.เดช และ ส.ต.ท.ยุทธศักดิ์ ซึ่งสองบั้งทั้งสามนายแม้จะมองไม่เห็นเบื้องล่าง แต่ก็ได้ยินเสียงหมาทางทั้งสิบสองตัวกำลังเดินเข้ามา ลมพัดจากเบื้องล่างสู่ข้างบน จึงได้ยินเสียงหายใจหอบถี่ชัดเจน
ฉิบหายแล้ว พวกมันกำลังจะผ่านหน้าชุดของเราไปแล้ว ทำไมผู้กองไม่ยิงพลุสักทีวะ
ส.ต.ท.วุฒิคิดในใจ ด้วยใจระทึกโครมคราม เช่นเดียวกับ ส.ต.ท.เดช และ ส.ต.ต.ยุทธศักดิ์ ซึ่งใจเต้นไม่เป็นส่ำเช่นกัน
ร.ต.อ.รักชาติใจระทึก สมองเขม็งเกลียวใช้กล้องตาทิพย์ตรวจการณ์อย่างละเอียดด้วยมือซ้าย
พลางคำนวณในใจอย่างรวดเร็ว ส่วนมือขวาของเขานั้นถือปืนยิงพลุส่องแสงเขม็งอยู่ โดยมีกระสุนอีกสามนัดพร้อมยิง
นักรบ ตชด.หนุ่มทุกนายนอนหมอบรอวินาทีสำคัญด้วยหัวใจที่เต้นโครมคราม มือซ้ายที่รองรับปืนอยู่เหงื่อชุ่ม เช่นเดียวกับมือขวาที่พร้อมอยู่ในโก่งไก เหงื่อชุ่ม สั่นระริกอย่างควบคุมไม่ให้สั่นไม่ได้ สายตามองลงไปไม่เห็นสิ่งใดทั้งสิ้น นอกจากความมืดสลัวของช่องแคบ
และแล้ว...วินาทีสำคัญก็มาถึง!
เปรี้ยง...วี้ด ด ด พรึบ
กระสุนส่องสว่าง หรือพลุลูกแรกระเบิดจากมือ ผบ.ร้อย ไปลอยอยู่เหนือศีรษะหมาทางทั้งสิบสองตัว แล้วสว่างพรึบ
เปรี้ยง...วี้ด ด ด พรึบ
ลูกที่สองสว่างพรึบที่ท้ายขบวน
ในนาทีนั้น...นักรบ ตชด.หนุ่มทั้งสิบสองนายก็เห็นเหตุการณ์ทางเบื้องล่างได้ถนัด นั่นก็คือ...ทั้งหมาทางทั้งสิบสองตัว แล้วก็กองกำลังคุ้มกันซึ่งไวเป็นกรด ทิ้งตัวลงข้างทาง ส่วนคาราวานที่สะพายเป้ยาบ้าอยู่ข้างหลังเกือบยี่สิบคนนั้นเก้กังๆ
ในวินาทีนั้น...ชุดที่จัดการกับหมาทางคือ...ส.ต.ท.วุฒิ ส.ต.ท.เดช และ ส.ต.ท.ยุทธศักดิ์ ระเบิดกระสุนลงไปก่อนชุดอื่นเพราะเห็นก่อน
เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ
"อ๊าก ก ก ก ก"
ในเสี้ยววินาทีนั้นเช่นกัน...ชุดที่จัดการกับท้ายขบวน เห็นเบื้องล่างชัดเจนคือ...ส.ต.ท.เรืองยุทธ ส.ต.ท.อานนท์ และ ส.ต.ท.เกียรติ ลั่นไกห่างจากชุดแรกเพียงเสี้ยววินาที
เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ
จากนั้น...อีกสองชุดที่จัดการกับหัวขบวน ประกอบไปด้วย ส.ต.ต.จรวย ส.ต.ต.อนุรักษ์ ส.ต.ต.เจน ก็ระเบิดกระสุนลงใส่เสี้ยนแผ่นดินยังเบื้องล่างอย่างหูดับตับไหม้ ขยับที่ไหนยิงที่นั่น
เช่นเดียวกับชุดที่จัดการกับกลางขบวน อันได้แก่ ส.ต.ต.วินัย ส.ต.ต.ไชยชนะ และ ส.ต.ต.รัตนะ ยิงอย่างหวังผลที่สุด ตามที่ได้ร่ำเรียนมา
เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ
เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ...เปรี้ยงๆๆๆ
"โอ๊ย ย ย ย ย"
เสียงโอดโอยได้ยินชัดขึ้นมาถึงข้างบน
ร.ต.อ.รักชาติสั่งการลั่น...
"ฆ่ามันให้หมด ไอ้พวกนรกถามหา ไอ้พวกหนักแผ่นดิน"
นอกจากจะตะโกนสั่งการแข่งกับเสียงปืนของลูกทีมแล้ว เขายังยิงพลุส่องสว่างเติมเข้าไปอีกเมื่อเห็นว่าพลุจุดไหนลงต่ำจะมอดดับ
เปรี้ยง...วี้ด ด ด ด พรึบ
เปรี้ยง...วี้ด ด ด ด พรึบ
ช่องแคบลับอันเป็นทางลัดแห่งนั้นยาวเพียงร้อยเมตรเศษ จึงกลายเป็นช่องแคบมรณะไปในบัดดล กระสุนนับร้อยนัดสาดลงเข้าใส่เสี้ยนแผ่นดิน จนดับดิ้นนองเลือดเกลื่อน
คาราวานขนยานรก ทิ้งตัวลงพื้นจนหมดสิ้น เป้หลังนับสิบตกลงพื้น
ทว่า...เสือไม่สิ้นลายฉันใด กองกำลังคุ้มกันยาบ้าก็ไม่สิ้นลายง่ายๆฉันนั้น แม้จะโดนดักซุ่มโจมตีอย่างไม่คาดคิด ไม่เช่นนั้นคงไม่รับจ้างคุ้มกันกองคาราวานยาบ้าเป็นแน่แท้
เสียงพญายมจึงคำรามขึ้น...
ปร๊อดๆๆๆ...ปร๊อดๆๆๆ...ปร๊อดๆๆๆ
ในนาทีนั้น...หน่วยคุ้มกันบางส่วนตอบโต้ด้วยปืนอาร์ก้าขึ้นมาหลายกระบอก และหลายชุด
"ระวัง มันตอบโต้เราแล้ว"
ผบ.ร้อยหนุ่มสั่งการลั่น
ทว่า...ตำรวจทั้งสิบสองนาย มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นตัวคนยิง ซึ่งมีไม่น้อยกว่าสามนายที่ฮึดสู้ ไม่รู้ว่าซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ถึงได้ยิงขึ้นมาโดยไม่ถูกข้างบนยิงลงใส่
ปร๊อดๆๆๆ...ปร๊อดๆๆๆ...ปร๊อดๆๆๆ
อาร์ก้าอีกชุดดังขึ้นเช่นกัน แต่ก็ยังมองไม่เห็นตัวอยู่ดี บ่งบอกว่าเวลานี้ กองกำลังคุ้มกันยานรก กลิ้งตัวหนีเข้าที่กำบังแล้วยิงตอบโต้อย่างน้อยห้าถึงหกคนเข้าไปแล้ว
ในเมื่อมองไม่เห็นตัวคนยิงขึ้นมา ขืนปล่อยให้ยืดเยื้อจะเป็นพิษภัย เพราะคนพวกนี้ไวเป็นกรด อาจจะปีนขึ้นมาจ่อยิงก็เป็นได้
ผบ.ร้อยหัวหน้าชุดตัดสินใจตะโกนสั่งการ...
"ใช้แผนสองเดี๋ยวนี้"