อามฮารา...สุดปลายทางที่ความรัก (แถมคู่มือท่องเที่ยวเอธิโอเปีย)

'เธอ'มีคู่หมั้นที่คบหามานานปี
'เขา'แอบตามเธอด้วยความห่วงใยทั้งหมดที่มี
'เขาของเธอ'มีความลับที่ไม่อาจบอกใครได้
'เธอของเขา'ทำทุกอย่างเพื่อยื้อไม่ให้เขาของเธอจากไป

'เธอ'เป็นช่างภาพที่ไม่หวั่นต่อความยากลำบาก
'เขา'เป็นศัลย์แพทย์ที่ต้องปกปิดตัวตนไม่ให้เธอรู้
'เขาของเธอ'ทำเพื่ออุดมการณ์ยิ่งใหญ่
'เธอของเขา'ทำทุกอย่างเพื่อรักเท่านั้น

'เธอ'ดิ้นรนตามหาทั้งดื้อด้านและพยายาม
'เขา'คอยปกป้องดูแลห่วงใยแต่แสดงออกไม่ได้
'เขาของเธอ'เฝ้าติดตามมองหาแต่ไม่อาจเปิดเผยตัวตน
'เธอของเขา'แม้รักแต่กลับทำร้าย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“วันนี้เป็นวันพิเศษไง วันเกิดฉัน วันปีใหม่เอธิโอเปีย วันที่เราได้มายืนอยู่บนจุดที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองมรดกโลกเมืองที่พิเศษมากจนฉันไม่คิดว่าจะหาความงามจากที่ไหนได้เท่าที่นี่อีกแล้ว”

“อืม อธิษฐานสิ” เขาพึมพำ

ธารวารีเหลือบมองชายหนุ่มยืนข้างกายแล้วยิ้มออกมาก่อนหันกลับไปอธิษฐานต่อ สองหนุ่มสาวยืนเคียงกัน ต่างคนต่างอธิษฐานท่ามกลางดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้าบนยอดเขาสูงสุดที่หันหน้าเข้าหาทะเลสาบทานา แหล่งกำเนิดแม่น้ำไนล์ แม่น้ำสายสำคัญของทวีปแอฟริกา

“นายอธิษฐานว่าไง” หล่อนถามทำลายความเงียบ

ภูบดีเหลือบมองแล้วย้อนถาม “คุณล่ะ”

“ฉันถามก่อน บอกหน่อยสิ...นะ” หล่อนหันมองทำหน้าออดอ้อน
ดวงหน้านวลใสไร้เครื่องสำอางปรุงแต่ง ดวงตาฉายแววซุกซนตื่นเต้นรอฟัง ทำให้ภูบดีอดใจอ่อนไม่ได้

“ผมอธิษฐานว่า...”

“อะไรนะ! ฉันไม่ได้ยิน”

เสียงดนตรีจากเบื้องล่างดังขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงการละเล่นรื่นเริงตรงลานด้านล่าง ถัดไปจากที่ทั้งสองยืนอยู่ ทำให้กลบเสียงพูดของชายหนุ่ม

“ผมอธิษฐานขอเป็นดาวสักดวงบนท้องฟ้าคืนนี้”

“ทำไมถึงอยากเป็นดาวล่ะ” หล่อนถามต่อ สีหน้าสงสัยจริง ๆ

ภูบดียิ้มกริ่มก่อนจะมองหล่อนเต็มสองตา “เพราะดาวบนฟ้าคืนนี้จะได้อยู่ในนิทรรศการภาพถ่ายของคุณตลอดไป”

“แค่นั้นเอง?” ธารวารีถามเสียงสูง “ทำไมนายมักน้อยจัง
”
“แค่นั้นก็พอแล้ว” ภูบดีส่งสายตาส่องประกายวิบวับ

หญิงสาวหลบสายตา เสมองท้องฟ้ายามค่ำคืนแล้วชี้ไปที่ดาวดวงหนึ่งซึ่งทอแสงประกายระยิบระยับไกลห่างดาวดวงอื่น ๆ “งั้นดูนั่นฉันจะให้นายเป็นดาวดวงนั้น”

ภูบดีมองตามแล้วขมวดคิ้วมุ่น หันมองหล่อน แต่ธารวารียังไม่ละสายตาจากท้องฟ้า “ทำไมดาวของผมถึงอยู่ไกลจัง”

“เพราะนายเป็นดาวนอกคอก” พูดจบหล่อนก็หัวเราะออกมา แล้วก็ต้องหลบสายตาด้วยความเก้อเขินเมื่อเขามองกลับมา

“งั้นผมจะเป็นดาวนอกคอกให้คุณคนเดียว” ภูบดีค้อมตัวลงกระซิบข้างหู “จริง ๆ แล้วผมอธิษฐานไว้สองข้อ ข้อนึงสมใจแล้ว แต่อีกข้อต้องขอความร่วมมือจากคุณ”

“อะไรล่ะ” หล่อนสบตา “ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงฉันจะทำให้”

“ผมขอมีความสุขสักครั้งในวันนี้”

“แค่นี้เอง” หล่อนขมวดคิ้ว ทำหน้างง “ทำไมมักน้อยจัง ขอมีความสุขสักครั้งแค่วันนี้เองเหรอ”

ภูบดีพยักหน้าและกระซิบข้างหูหญิงสาว “เพราะวันนี้ผมมีคนพิเศษอยู่เคียงข้าง ในวันพิเศษ คืนพิเศษ”

ธารวารีถึงกับผงะเมื่อเข้าใจความนัย ตั้งท่าผละออกห่าง แต่ไม่ทันเมื่อถูกฝ่ามือหนาคว้าแขนเอาไว้แล้วดึงเข้าหาตัว ร่างบอบบางเซถลาเข้าหาอ้อมกอด

“นะ...นาย จะทำอะไร!”

“ขอแค่วันนี้เท่านั้นนะ...ธารวารี ผมขอจูบคุณ”