ทัณฑ์สวรรค์ ลำเนาเสน่หา

เมื่อเทพธิดาเหมยหลานทำผิดกฎสวรรค์ ต้องทำคุณไถ่โทษลงมาจุติเพื่อดูแลบุตรแห่งสวรรค์ ที่ลงมาเกิดเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ จนกว่าจะขึ้นครองบัลลังก์... แต่หากต้องการดูแลองค์รัชทายาทให้ใกล้ชิด คงไม่มีหนทางไหนนอกจากเป็นขันที เมื่อเทพธิดาปลอมตัวเป็นขันทีใกล้ชิดองค์รัชทายาทผู้มากไปด้วยเสน่ห์ เรื่องวุ่นๆ ปนน่ารักจึงเกิดขึ้น...แต่แล้ว...เมื่อภารกิจของสวรรค์เสร็จสิ้น โทษทัณฑ์แห่งสวรรค์ก็จบลง หากหัวใจรักสองดวงที่มั่นคงเพิ่งเริ่มต้น กลับถูกพรากให้ห่างกัน...แล้วสองชีวิตจะอยู่อย่างไรในวันคืนที่ไม่มีกันและกัน...

ท่ามกลางความเงียบงัน ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยเสน่ห์ขยับเข้าไปหนุนหมอนใบเดียวกับเธอ ปลายจมูกชนกันพอดิบพอดี เหมยหลานขยับห่างแต่ถูกเขากอดเอาไว้
“องค์ชาย เอ่อ ขยับไปสิครับ เอ่อ ข้าหายใจไม่สะดวก” ผิวแก้มนวลแดงระเรื่อ ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเป็นเส้นตรงด้วยความขวยเขิน
“ผิดกับข้า รู้สึกสบายยังไงไม่รู้ ข้าอยากจูบเจ้าก่อนนอน”
“หา…”
ดวงตากลมสุกใสดั่งไข่มุกขยายกว้างอย่างคาดไม่ถึง สมองหยุดประมวลผลไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงแทบทะลุองศาเดือด
“เอ่อ ข้าปากเหม็น ไม่น่าจูบสักนิดเลยพ่ะย่ะค่ะ” เธอบอกเสียงเบาหวิว ขนลุกขนพองขณะก้มหน้างุดอย่างอายๆ เฉินหยางยกตัวขึ้นไปหอมแก้มนวลเนียนฟอดหนึ่ง
“หอมแก้มแล้วก็อยากจูบอยู่ดี” องค์ชายจอมเจ้าเล่ห์ต้อนเธอให้จนมุม ดวงตากลมใสจึงตวัดค้อนให้หลายตลบ เฉินหยางแตะปลายนิ้วบนริมฝีปากสีแดงระเรื่อนุ่มละมุนมือ หากได้จูบคงหวานล้ำอย่างแน่นอน
“องค์ชายข้าเอ่อ…เอ่อ” เหมยหลานใจสั่น มือหนาที่พาดบนเอวบางเลื่อนไปลูบไล้ท้ายทอยทุย แล้วตรึงแน่นอยู่กับที่ และในเสี้ยววินาทีต่อมาเฉินหยางก็จุมพิตลงบนริมฝีปากของเธออย่างแช่มช้า ดวงตากลมสุกใสขยายกว้าง ร่างแข็งทื่อประดุจก้อนหิน ไอร้อนวิ่งไปรวมกันที่ริมฝีปากประหนึ่งว่ามีของร้อนแตะลงมา
เฉินหยางจูบริมฝีปากนุ่มแผ่วเบาดุจปีกฝีเสื้อ บดคลึงคลอเคลียช้าๆ เพื่อเก็บเกี่ยวความอ่อนหวานบริสุทธิ์ให้นานที่สุด เพราะความหอมหวานดุจดอกไม้สวรรค์หอมกรุ่นยั่วยวนชวนหลงใหลยิ่งนัก ลิ้นสากร้อนบุกรุกสู่ความนุ่มหวานในโพรงปากชื้น ร่างบอบบางสะท้านประหนึ่งใบไม้ต้องสายลม เมื่อได้ลิ้มรสความหวาน ความปรารถนาแผ่ซ่านไปทั่วกายและไม่อาจจะหยุดตัวเองได้