Miss Lily รักแท้ในคืนรัญจวน

สาวน้อยหัวขบถ จอมดื้อ เป็นตัวร้าย คิดจะมี one night stand เป็นหนแรก เธอจะยอมเสียเวอร์จิ้น! ให้กับใครก็ได้ เพราะไหนๆ ใครๆ ก็คิดว่าลิลลี่ง่ายและฟรีอยู่แล้ว
เขาเป็นคนที่เธอคว้าไว้ในคืนนั้น และเป็นคืนรัญจวนที่ประทับใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

แต่เป็นคืนนี่ลิลลี่คิดแล้วจะต้องอายทุกหน ว่าฉันทำไปได้ยังไงฟะ!! (แต่ก็ดีนะ แว๊กกกก)

และแล้ว...เมื่อเขากลับกลายมาเป็นพี่ชายร่วมบ้าน กลายเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยของเธอ โอยยยย ตายแน่ๆ ความลับนี้จะแตกไหมนะ

สำหรับดร.กันต์แล้ว คืนนั้นกับสาวเวอร์จิ้น? โอ เขาประทับใจเธอแทบจะลืมทุกคนไปจนหมด เมื่อเธอมากลายเป็น 'ลูกสาวที่เค้าฝากไว้' คนโปรดคนหวงของมารดา เขาจะทำอย่างไร ถึงจะได้แม่สาวเวอร์จิ้นใจร้าย ที่คิดจะฟันเขาแค่คืนเดียวแล้วทิ้ง มาอยู่ในอ้อมกอดดี

“เอาเถอะๆ พี่จะถือว่า เราไม่เคยมีอะไรกัน ให้ลิลลี่สบายใจ ดีไหมครับ?”
“ก็...ดีค่ะ”
เธอกะพริบตาปริบๆ ปาดน้ำตาป้อยๆ มองคนตรงหน้าที่กำลังมองเธออย่างเอ็นดู “พี่กันต์อย่ารื้อฟื้นอะไรอีกนะ ลิลลี่ผิดไปแล้ว ลิลลี่จะไม่ทำอีกแล้วอะ”
“ไปประชดใครเข้าหรือยังไง? เอาเถอะ...อย่าไปทำแบบนั้นอีกนะ ผู้ชายไม่ได้เหมือนพี่ทุกคน”
เขากระแอม เมื่อรื้อฟื้น ‘เรื่องนั้น’ เจ้าหล่อนหน้าแดงขึ้นมาอีก พลางรีบสั่นหน้าดิกๆ
“ไม่ทำแล้วล่ะค่ะ เข็ดแล้ว ไม่เอาแล้ว มาคิดๆ ดูว่าถ้าคืนนั้น...เอ่อ...ไม่เป็นพี่กันต์จะเป็นยังไง นี่ต้าอี้ก็บ่นเช้าบ่นเย็น ที่ลิลลี่ทำตัวบ้าบอไป”
“อืม...ถ้าลิลลี่สบายใจที่จะลืม เราก็มาลืมกัน โอเคไหม?”
เขาแกล้งว่า จริงๆ แล้วเธอควรจะเดือดร้อนสักนิดก็ดีนะ ข้อที่เสียพรมจรรย์ให้เขาไปแล้ว นี่ไหนจะทั้งหนีเขากลับไม่ทิ้งร่องรอยไว้สักนิด ทำให้เขาต้องเพ้อหา ลงทุนให้เชษฐ์ตามสืบหาหล่อนด้วยซ้ำ จะไปคิดได้ยังไงว่าจะมาเจอะเจอเธอที่นี่ ราวกับว่าพรหมลิขิตยัดเธอใส่มือเขาก็ไม่ปาน แต่เจ้าหล่อนทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจำ น่าอาย น่าลืมมากๆ
เอ่อ...นี่ไม่ประทับใจกันเลยหรือยังไง
อดเคืองนิดๆ ตามประสาหนุ่มที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้ใส่มาก่อน เขามักจะโดนตื้ออยู่เนืองๆ ด้วยซ้ำ
แม่สาวจิ้น...ใจดำ...ได้เขาแล้วทำเหมือนไม่อยากได้...ใจร้ายจริงๆ เขาน่าลืมตรงไหนกันนะ
“ลืมจริงๆ นะคะพี่กันต์”
ดูเอาเถอะ ทำหูทำตาวิ้งๆ แบบนั้น เอ้า...อยากลืมก็ลืมไป เดี๋ยวเขาก็ทำให้เธอจำใหม่ให้ได้น่ะเอง
“ครับ เราจะลืมเรื่องคืนนั้นไป พี่สัญญาจะไม่รื้อฟื้นอีกเลย”
“ค่ะ ขอบคุณมาก ลิลลี่สบายใจ ไปนอนก่อนนะคะ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เดินแกมวิ่ง
ฟิ้ววววววววว
หนีเขาไปด้วยความไวแสง
เอ่อ...
แบบนี้ก็มีด้วย...
ดร.หนุ่มคิดแล้วก็อดนึกขำ แม่สาวเวอร์จิ้นใจร้าย ที่ไม่คิดจะประทับใจเขาสักนิด แบบนี้เขาควรจะเรียกร้องค่าเสียหายทางจิตใจกับหล่อนใช่ไหม
เขาเรียกค่าสึกหรอทางจิตใจของ ผู้ชายอกสามศอก อะไรๆ ไม่ธรรมดา คุ้มแน่นอน

ฟิน หวาน โรมานซ์เฟ่ออออออออออออ ฮี่ๆ ราคาเบาๆ รอคุณอยู่จ้า