เจ้าสาวขัดดอก

“เธอคิดว่า ไอ้การที่เธอเคยเป็นนางเอกน่ะ มันทำให้เธอดูเก่งกล้าสามารถนักเรอะ กันตลา ! เธอมันก็แค่ลูกนก ที่พ่อเธอเอามาย้อมสีให้สวย เพื่อไว้ขายเท่านั้น ฉะนั้น จำไว้ให้ดีว่า เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนก่อนผมอนุญาต แล้วที่เที่ยวบอกว่า จะโทร.นัดผู้ชายน่ะ เลิกฝันได้แล้ว !“
“ฉันจะไปบอกพ่อ ให้หาเงินมาคืนคุณ ! “
เขาหัวเราะทันที กระแสเสียงแกมหัวเราะ ดูแคลน จนกันตลาตัวสั่น
“คุณประภาสนะเรอะ ! จะหาเงินมาใช้ผมได้ ผมว่า ตอนนี้เครดิตพ่อคุณไม่เหลือแล้วล่ะ แล้วเงินที่เอาของผมไป ก็คงละลายไปเรียบร้อยแล้วด้วย ก้มหน้าก้มตาเป็นลูกที่ดีต่อไปเถอะ กันตลา “
ลมหายใจอุ่นผ่าวใกล้มา กันตลาเบือนหน้าหนีสุดตัว จึงเหมือนจะยิ่งทำให้เขาโน้มใบหน้ามาเร็วกว่าที่คิด
“ผมโง่ ที่ปล่อยคุณลอยนวลหรือเปล่านะ ! “
“อย่านะ !“
มีอะไรอุ่นๆจรดมาที่ปลายจมูกเธอ กันตลาเบิกตากว้าง รับรู้สัมผัสของริมฝีปาก ที่แตะมาที่ปากเย็นชืดของเธอ อย่างตกใจ รู้แต่ว่า เขาจูบเคลียแผ่วๆ ราวกับจะแกล้งให้เธอตกใจตาย ก่อนผละห่างอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะ คืนนี้ ผม.ไม่มีอารมณ์ แต่ อย่าทำให้ผมต้องอยากใช้สิทธิ์ของผมบ่อยนักก็แล้วกัน ! “
เขาตวัดตามองร่างในชุดนอนบางเบาอีกแว่บ ก่อนดุ่มไปเปิดประตูออกไป อดขันไม่ได้ แม้จะยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
ยืนหน้าซีดไปเลย ทำอย่างกับ..ไม่เคย เขาไม่เชื่อหรอก ลำพังเป็นผู้หญิงในยุคสมัยนี้ ก็เกินจะเชื่อแล้วว่า หล่อนไม่เคยมีอิสระเสรีกับผู้ชายคนไหนมาก่อน ยิ่งหล่อนเป็นถึงดาราด้วยแล้ว ขนาดสาวๆ ที่บริษัทแต่ละคน ใช้ชีวิตเปรี้ยว ปรู๊ดปร๊าด จนเกือบจะคล้ายผู้หญิงตะวันตกกันไปหมดแล้ว