ม่านรักลวงใจ (มหาโชค)

ที่ผ่านมาเธอสูญเสียและเจ็บปวดมากจนเกินจะรับไหว
แต่ในวันที่รู้ใจตัวเองและพร้อมจะไขว่คว้าความสุขกับคนที่เคียงข้าง
อดีตอันโหดร้ายที่เธอฝังลึกกลับย้อนมาหลอนหลอนเพื่อให้เธอต้องสูญเสียอีกครา
หากต้องฟังในสิ่งที่ทำให้เจ็บปวด เธอก็ขอไม่อยู่เพื่อรับรู้อะไรเลยเสียดีกว่า

ในวันที่เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
นลิน ตัดสินใจเดินเข้าสู่กรงทองของ มหาโชค ด้วยความเต็มใจ
แม้ไม่เคยเจอสามีฉุกเฉินตัวเป็นๆ ตลอดสิบปีที่ผ่านมา
ทว่าใจดวงน้อยก็ไม่เคยลืมเลือนผู้ที่ทำให้เธอมาอยู่ที่จุดนี้
แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่านอกจากเขาจะทั้งเถื่อนและโหดแล้ว
เขายังพร้อมจะโซฮอตทุกเมื่อเสียด้วย!

***********

“ลมเย็นจังค่ะ” นลินบอกเสียงสั่นเทา ลมเย็นๆ ตรงท้ายทอยเมื่อกี้นี้ทำให้เธอขวัญผวาเลยทีเดียว
“โธ่บัว…” ชายหนุ่มครางด้วยความสงสาร นี่เธอกลัวจนคิดว่ามีลมพัดเลยเหรอเนี่ย “ไม่เอาน่า อย่ากลัวเลยนะ” เขาหื่นไม่ออกเลยทีเดียวเมื่อเจอตัวสั่นๆ ของหญิงสาว มหาโชคถอนหายใจยาว
“คุณไม่เชื่อบัว!” คนกลัวเริ่มจะมีน้ำโห เขายังพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเธอเป็นเด็กเลี้ยงแกะ เที่ยวโกหกว่ามีลมเย็นๆ
“เชื่อจ้ะเชื่อ…ไม่เอาน่า” ชายหนุ่มขยี้ผมสลวยเล่นเบาๆ “อยู่กับผมแล้ว ไม่มีใครทำอะไรได้” เขาหยุดยิ้มให้ “แม้แต่…ผี” ร่างบางสะดุ้งเฮือกๆ ลมเย็นๆ พัดวูบมาเมื่อจบประโยค
“พระเอกมากเลยจ้ะพ่อจ๋า ดูดิแม่บัวซึ้งจนน้ำตาไหลเลย อิๆ” วิญญาณตัวน้อยนั่งตบมือแปะๆ อย่างชอบใจ
“โอ๋ๆ อะไรกัน พูดแค่นี้ก็ขี้แยซะแล้ว” อุ้มร่างบางให้ขึ้นมานั่งตัก โยกตัวกล่อมให้คนขี้กลัวหายตัวสั่น ‘เฮ้อ…เขาเล่นแรงไปจริงๆ สิเนี่ย’
“บัวกลัวนี่” งอดแงดบอกอยู่กับอก ใครไม่ลองมาเป็นเธอไม่รู้หรอก ลมมันพัดจริงๆ นี่นา
“รู้ครับ” เขาหอมหนักๆ ที่หน้าผากเหม่งหนึ่งที “ขอโทษครับ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้อีก” ทำเสียงว่าง่ายเหมือนเด็กน่ารัก นลินกลั้นยิ้มจนแก้มป่อง เริ่มหายกลัวหน่อยหนึ่ง
“ยอมรับมาแล้ว ว่าเมื่อกลางวันแกล้งบัว” เธอทำเสียงรู้ทัน ทั้งที่เพิ่งจะรู้ตอนเขาสารภาพ
“รักดอกจึงหยอกเล่น” ริมฝีปากบางหยักยกยิ้ม เน้นคำว่า ‘รัก’ เสียงดังฟังชัดออดอ้อนด้วยการก้มลงไปสูดหอมพวงแก้มนุ่ม
“อั้ย…อั้ย…อั้ยงั้นหนูก็รักดอกจึงหลอกแม่ คิกๆ” ผู้แอบชมปิดตา กลิ้งตัวพลิกไปมาบนที่นอน แม้จะอายแทนแม่บัวแต่ก็ไม่ลืมเป่าลมเบาๆ ใส่ผู้เป็นแม่อีกครั้ง