บ่วงอธิฏฐาน

ศิลาจารึกซึ่งตกทอดมาจากนครที่สาปสูญ คือที่มาของความรักและอาฆาตแค้นที่ถูกกลบฝังมาเนิ่นนาน


หนึ่งบุรุษให้สัญญารักกับสตรีสองนาง

ต่างที่ต่างเวลา หากต่อหน้าแสงจันทราเฉกเช่นกัน

หนึ่งนั้นคือรักแท้ คู่เคียงตราบภพชาติ

หากอีกหนึ่งนั้น คือผู้แพ้ซึ่งรอคอยด้วยแรงอาฆาต ตราบนานแสนนาน...


================


“ฉันขอโทษ…ฉันไม่ดีเอง…ฉันมีแต่ทำให้คุณเสียใจ…คุณควรจะเลิกมายุ่งกับฉัน แล้วกลับไปมีชีวิตที่ปกติสุขของคุณเหมือนเดิมมากกว่า...”

“อย่าพูดเหมือนตัวเองไม่มีค่าอย่างนั้นสิ” กฤตธรผละออกห่างเล็กน้อย ทำหน้าดุเข้มใส่หญิงสาวอย่างไม่พอใจ

“ก็ฉันไม่มีค่าจริงๆ ฉันไม่ใช่คุณหนูที่ไหน ไม่ใช่ผู้ดีมีเชื้อสาย ไม่ใช่ทายาทมหาเศรษฐี ฉันเป็นแค่เจ้าของร้านถ่ายรูปเล็กกระปิ๋วเดียวเอง ไม่มีอะไรคู่ควรกับคุณสักนิด...” บอกเจือสะอื้น

“เด็กบ้า” ไม่บ่นเปล่า แต่กฤตธรยังวางฝ่ามืออุ่นของตัวเองลงมาบนศีรษะของหญิงสาวแล้วตีเบาๆ ด้วยกิริยาแสนอ่อนโยน “คนเราเลือกได้ด้วยเหรอว่าต้องรักใคร ในความเป็นจริงแล้ว มนุษย์ทุกคนเท่าเทียมกันทั้งนั้น ไม่มีใครต่ำต้อยด้อยค่ากว่าใคร ทุกคนต่างก็มีความสำคัญในแบบของตัวเองทั้งนั้นล่ะ”

“คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ” โยสิตามองอีกฝ่ายตาไม่กะพริบ เขายังคงทำให้เธอทึ่งและ “ปลื้ม” ได้เสมอ

“จริงสิ ผมปากกับใจตรงกัน คุณไม่ต้องห่วงหรอกโยสิตา”

เสียงทุ้มนุ่มนวลระรื่นหู คนฟังมองเขาตาค้างดั่งตกอยู่ในห้วงฝัน ย้อนไปนานแสนนาน…นานเกินกว่าที่จะจดจำได้ หากหญิงสาวกลับรู้สึกคุ้นเคย ราวกับเขามิได้เอ่ยถ้อยคำนี้กับเธอเป็นครั้งแรก

================

"บ่วงอธิฏฐาน" เคยตีพิมพ์กับ สนพ.อรุณ และเป็นละครทางช่อง 3 มาก่อนนะคะ ขอบคุณทุกท่านมากๆเลยค่า ^^