ทัณฑ์น้ำผึ้งรวง

การแต่งงานครั้งนี้เปรียบเสมือน 'ทัณฑ์'
ที่พันธนาการเธอและเขาไว้
ด้วยทั้งรัก ทั้งแค้น แสนหวาน...ดุจน้ำผึ้งรวง

+++++++++++++++++++++++++++++

“แต่...” อรสุดายังไม่หยุดความพยายาม

“ไม่มีแต่อะไรอีกแล้วอรสุดา ขึ้นเตียง....” ปณพลชี้ไปที่เตียงนอนใหญ่กลางห้อง แล้วสั่งหล่อนอย่างเอาจริง หลังจากที่เขายอมตามใจหล่อนมานาน วันนี้หมดสิ้นแล้วซึ่งความอดทน “พี่บอกให้ขึ้นเตียง”

“ไม่ ! ไม่หรอก พี่พลสั่งอรไม่ได้ ถ้าอรไม่เต็มใจ” ภรรยาสาวปฏิเสธเสียงดัง แล้วเดินหนี

“เดี๋ยวก็รู้ว่าพี่สั่งอรไม่ได้ แล้วอรก็ไม่เต็มใจ” ปณพลตรงเข้าอุ้มร่างของภรรยาขึ้นพาดบ่า พร้อมกับตบที่สะโพกกลมกลึงนั้นไม่เบาเลย รู้สึกทั้งหมั่นเขี้ยวและหมั่นไส้ ก่อนที่จะโยนร่างของหล่อนลงบนเตียง แล้วโถมตัวเข้าหา

อรสุดาหมดแรงต่อต้านหัวหมุนไปกับจุมพิตที่ดูดดื่มแผดเผา อันที่จริงหล่อนไม่คิดจะต่อต้าน หรือปฏิเสธสามีเลยสักนิด แต่หล่อนอยากจะประท้วงเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาเอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล

ปณพลรุกเร้ารุนแรงไม่ว่าจะเป็นปาก และมือที่กำลังสาละวนกับการดึงทึ้งชุดสวยของหล่อน

“อ๊ะ...พี่พล...ขา” อรสุดาครวญครางไม่หยุดปาก เรียกชื่อเขาไม่เป็นร่ำ มือกดจิกศีรษะให้แนบชิดอย่างลืมตัว “พอ...พอเถอะค่ะ อร...อรไม่ไหวแล้ว เลิกทรมานอรเถอะ”

“คราวนี้เต็มใจหรือยัง” ปณพลถามอย่างย่ามใจ

“เต็ม...เต็มใจแล้วค่ะ เลิกทรมานอรเถอะ” ภรรยาสาวออดอ้อนอย่างน่ารัก แล้วแยกขากว้างขึ้นอย่างสุดจะทานทน “เอาเถอะค่ะ อรทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”

“เอาแน่ค่ะ...หนักด้วย” ปณพลยืนยันเสียงดุๆ แต่สาวใต้ร่างก็ต่อตาไม่หลบ