ปราการหัวใจ

พยาบาลวัยกลางคน หน้าตาใจดี เข้ามาแตะแขนเธอ มนัญญามือเย็นเฉียบ ครวญครางกับตัวเองว่า ตอนเป็นเด็ก เคยสงสัยนัก ว่า..ผู้ชายคนไหนหนอ ที่จะมาเป็นคนแรกที่จะเห็นของสงวนของเธอ..ตอนคิด คิดอย่างวาบหวาม ถึงแฟนรูปหล่อในสเป๊คสักคน..ไม่เคยคิดเล้ย ว่าจะเป็น. หมอ...ที่จะมาเปิดซิงเธอ...
แม่จ๋า..ช่วยญาด้วย...
พยาบาลพาเธอไปเปลี่ยนชุด เป็นชุดผ้านุ่งสีฟ้าของโรงพยาบาล แล้วก็พามาขึ้นเตียงแคบ ราวสเตนเลสเย็นเฉียบ เย็นพอๆกับเนื้อตัวเธอ ที่นอนใจเต้นโครมคราม ขาที่ถูกบังคับให้วางแยกบนขาหยั่ง รู้สึกเย็นยิ่งกว่า เพราะไอเย็นจากแอร์ฯมันผ่านเข้าไปถึงง.ไหนๆ...
เป็นอึดใจ ร่างสูง ที่เต็มยศมาคราวนี้ ด้วยถุงมือ ผ้าคาดจมูก ก็ตรงมา แสงไฟสว่างจ้าส่องมาขณะมนัญญาหลับตาปี๋ เมื่อเขาเข้ามายืนอยู่ตรงปลายเท้าเธอ เสียงรูดผ้าม่านปิดกั้นระหว่างเธอกับหมอ ไม่ได้ช่วยให้มนัญญาหายเกร็งได้เลย
“เอาล่ะนะ กรุณาผ่อนคลาย ห้ามเกร็ง..ไม่งั้น ผมจะตรวจไม่ได้ “