ร้อยรักสลักใจ

อุบัติเหตุทำให้เธอความจำเสื่อม อะไรก็ไม่ร้ายเท่า มีผู้ชายหน้าตาราวกับมหาโจรมาประกาศต่อหน้าว่าเป็นสามีของเธอ!


“คุณว่าอะไรนะ สามี?”

มือที่ยังวางตรงแก้มของเธอขยับแผ่วเบา ลูบไล้ราวปลอบประโลม หากเธอกลับรู้สึกว่าเขากำลังสนุก!

“ใช่...สามี”

ดวงตากลมโตหวานซึ้งเบิกกว้างขึ้น

...นี่น่ะหรือสามีของเธอ! คนที่หน้าตาป่าเถื่อน มีหนวดเครารกเรื้อราวมหาโจรเช่นนี้น่ะหรือที่เป็นสามีของเธอ....สามีที่เธอไม่รู้จัก

ไม่น่าใช่...ไม่มีทางเป็นไปได้

เธอไม่มีวันชอบหรือรักเขาอย่างแน่นอน หัวใจเธอบอกเธอเช่นนั้น



“ผมคิมหันต์...สามีสุดที่รักของคุณไง


-------------------------------------------------------------------

ลืมเสียเถิด...ลืมความหลังแสนหวานที่เป็นเพียงม่านมายาอันหลอกลวง
ลืมรสจูบที่ซ่านซึ้งมอบให้อย่างอ่อนโยนราวกับเขารักเสียเต็มประดา
ลืมสัมผัสและอ้อมแขนที่ตระกองกอดราวกับเธอเป็นสิ่งล้ำค่าในชีวิตเขา
ลืมเสียเถิด! ลืมให้หมด! ลืมเพื่อที่หัวใจจะได้กลับมาเป็นอริสราคนเดิมอีกครั้ง...คนที่ไม่เคยแยแสและเสียน้ำตาให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน!