กองพันรักพิเศษที่สอง ชุด ลูกไม้ใต้ต้น

“ป๊าครับ คุณแม่ครับ ถ้าผมต้องการจะทำให้ทุกอย่างถูกต้องตามประเพณีล่ะครับ จะว่าอะไรผมไหม?”
หมออันยาตื่นนอนแล้ว เพราะเสียงบทสนทนาของคนที่อยู่ในสระว่ายน้ำส่วนตัวของห้อง และเธอก็ลุกขึ้นมา เพื่อเดินไปหาเขา...ก่อนจะได้ยินอะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจพองโต
“คือ ผม...รักน้องอันครับ รักแบบที่ไม่ใช่พี่น้องรักกัน ผมรักน้องอันได้มากกว่านั้น มันคือความรู้สึกพิเศษที่ผมมีให้แค่น้องอันคนเดียวครับ” เมื่อกันต์ยอมเอ่ยปากแล้ว เสียงเฮลั่นโต๊ะอาหารชนิดที่ไม่เกรงใจใครก็ดังขึ้นพร้อมกันด้วยความยินดี
“เอ้อ! ให้มันได้อย่างนี้สิวะ กล้าพูดแต่แรกก็จบแล้ว ไงท่านพ่อ สินสอดพร้อมแล้วใช่ไหม?” เมื่อเป็นเรื่องยินดี ป๊าก็ต้องสะกิดถามสหายรักที่เมื่อครู่ร้องเฮด้วยความดีใจ
“โห่ พร้อมนานแล้วเนี่ยท่าน เรียกเท่าไหร่ว่ามาเลยดีกว่า”
“เรียกแผ่นเดียวพอ ที่เหลือเดี๋ยวเฮียจัดให้!” ว่าพลางตบไหล่พันเอกนักรบ ผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายและเจ้านายกับลูกน้อง
“แล้วแผ่นเดียวที่ท่านว่ามันเป็นยังไง”
“ทะเบียนสมรสไง เดี๋ยวกลับมาเนี่ย ไปจดกันเลยนะ” ว่าพลางออกคำสั่งเหมือนสั่งงานนายทหารใต้บังคับบัญชาอย่างไรอย่างนั้น
“ครับ!” แล้วกันต์ก็ตอบรับด้วยเสียงดังฟังชัดและรอยยิ้ม
“แล้วไม่มีใครคิดจะถามอันสักหน่อยเหรอคะ ว่าอันยินดีไหม?” หากแต่น้ำเสียงและสีหน้าเรียบเฉยของหมออันยานั้น กลับทำลายบรรยากาศแห่งความสุขไปสิ้นเชิง เมื่อเธอกำลังยืนกอดอกพิงประตูทางลงสระว่ายน้ำอยู่ โดยที่พี่กันต์ก็เพิ่งสังเกตเห็น
“น้องอันตื่นแล้วเหรอคะ”
“ค่ะ ตื่นมาทันได้ยินความจริงหลายๆเรื่อง” เมื่อตอบพี่กันต์แล้ว ก็หันไปหาทุกคนที่อยู่ในจอสมาร์ทโฟนนั้น
“ว่าไงคะทุกคน รวมหัวกันวางแผนจับคู่อันกับพี่กันต์สนุกไหมคะ”