TGA รักละมุน

INTRO
“คุณหมอคะ พี่สาวหนูเป็นอย่างไงบ้างคะ”
“อาการพี่สาวคุณไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก อาจจะมีอาการแทรกซ้อนที่ต้องเฝ้าสังเกตอยู่บ้าง แต่ไม่ร้ายแรงอะไร”
“อาการแทรกซ้อน คืออะไรคะหมอ”
“หมอสันนิษฐานว่าพี่ของคุณ อาจเป็นโรค TGA”
“โรคอะไรนะคะ”
“TGA ความจำเสื่อมชั่วขณะ”
Transient Global Amnesia (TGA)

==============================

“23:00”
“@XXX Hotel”
‘โรงแรมหรอ ไปทำงานอะไรกัน’ หลายเรื่องเลวร้ายวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ฉันคิดเรื่องดีดีไม่ออกเลย แค่คิดความกลัวยังทำร้ายใจมากขนาดนี้ หากน้องสาวที่เหลืออยู่คนเดียวทำอย่างนั้นจริงๆ ฉันจะทุกข์ขนาดไหน
‘ไม่ได้ พี่จะไปเอง’
งานที่ญาณินทำได้ ฉันก็คงทำได้เหมือนกัน หากตอนนี้เลือกได้ฉันก็อยากเป็นตัวเลือก ไม่มีพี่คนไหนทนเห็นน้องตกนรกทั้งเป็นได้ อีกอย่างไอ้โรคขี้ลืมของฉัน
...คงพอช่วยรักษาแผลใจ

=============================

“คิดว่าเดินเข้าห้องผมแล้ว จะออกไปง่ายๆ งั้นหรอ”
“ก็ไม่น่าจะยากนะ ปล่อยซิ!”
แสร้งปากดีโต้กลับ ทั้งที่เขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าฉันสั่นขนาดไหน เขาเริ่มซุกไซ้ใช้ปลายจมูกหยอกเย้าซอกคอขาว สูดดมกลิ่นน้ำหอมจางๆ มือลูบไล้จากเอวคอดขึ้นมาเกาะกุมเต้าแฝด
“ปล่อย!” เสียงแข็งร้องค้าน แต่ยังยืนรับทุกสัมผัส ไม่อาจดิ้นหนีไปไหนได้
“เดี๋ยว! จะทำอะไร” ร่างถูกยกสูงลอยเหนือพื้น นอกจากเค้าจะกอดฉัน ตอนนี้ยังช้อนตัวอุ้มเดินมาทางเตียงอีกด้วย
“โอ๊ย! เจ็บนะ”
“เดี๋ยวคุณได้เจ็บกว่านี้แน่”
ร่างฉันถูกโยนตกลงพื้นเตียง ทั้งที่บ่นเสียงดังหวังให้อีกฝ่ายสำนึกแต่เปล่าเลย เค้ากลับยิ้มยั่วย่างสามขุมขึ้นมานั่งข้างๆ เขาไม่เปิดโอกาสให้พูดต่อ มือหนาเรียวยาวบีบกรอบหน้าฉันให้เชิดจ้องระยะสายตา แววตาดำขลับสะกดให้ใจเต้นรัว