หนาวเสน่หา

“อายุก็ไม่ไช่น้อยๆ แล้ว ยังจะหยิ่งอีก...ถ้าหลงรักเค้าเมื่อไหร่แล้วล่ะก็ จะเล่นตัวเสียให้เข็ด”หญิงสาวย่นจมูกพร้อมกับพึมพำกับตัวเองเบาๆอย่างหมั่นไส้

“นี่คุณ!...ผมได้ยินนะ”คนหูดีหันขวับมามองตาขุ่นเขียว

“นิดายังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่คะ...คุณใหญ่หูฟาดหรือเปล่า”กุลนิดาปฏิเสธหน้าซื่อค้านกับนัยน์ตาที่เต้นระริกบอกแววขัน เพราะเธอรู้สึกง่วงแต่ไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวจึงแกล้งต่อปากต่อคำกับเขาแก้ง่วงและมันก็ได้ผลดีเกินคาด

“คุณว่าผมแก่...”รพพ์เน้นเสียงห้วน เขาไม่เคยคิดมากและอายใครเรื่องอายุแต่ก็ไม่ชอบให้ใครนำมาล้อเลียนเห็นเป็นเรื่องตลก

“ถึงคุณใหญ่จะอายุเยอะ แต่นิดาก็รักนะคะ...นิดารักคนแก่”หญิงสาวยิ้มประจบ ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นพรหมมือทั้งสองวางลงตรงขาของคนแก่เจ้าอารมณ์

“จะทำอะไรน่ะ”รพพ์ทำหน้าตกใจ นั่งตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมานอกเบ้า เมื่อหญิงสาวแนบแก้มซ้ายซบลงบนขาของเขา