ราคีรักอสูรทมิฬ

ดึกดื่นค่ำคืน ภัทรพลยังคงนอนไม่หลับ เขากระสับกระส่ายกับเรื่องของสกุณา ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ทุกอย่างมันจะเป็นอย่างนี้
ความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันเกิดขึ้นเมื่อสีปีก่อนโดยที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่รู้ว่าเป็นกันและกัน เพราะต่างก็สวมหน้ากากปกปิดใบหน้า
“ถ้าสกุณารู้ ..”ภัทรพลรู้สึกกลัวการสูญเสียอย่างบอกไม่ถูก
ต่อให้เป็นการเข้าใจผิด คิดว่าเป็นผู้หญิงขายบริการ แต่นั่นมันไม่ใช่ข้ออ้างที่จะได้รับการอภัย
เขาคงเสียดาย หากเธอต้องหลุดลอยไปอีกครั้ง
“ ..”ภัทรพลตัดสินใจเดินไปที่ห้องของสกุณา
เขาอยากจะบอกเธอว่า ผู้ชายที่เคยพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอเมื่อสีปีก่อน ..ก็คือเขาเอง

ทว่า เมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของสกุณา เขากลับยกมือค้าง ไม่กล้าที่จะเคาะ
ภัทรพลลังเลใจว่าจะบอกดีไหม หรือจะรอให้เธอผูกพันกับเขาอีกสักหน่อย ..เธอคงพอจะอภัยให้ได้มากกว่า
หากเสี่ยงบอกตอนนี้ ..มันจะมีผลดีหรือผลร้ายมากกว่ากัน เขายังไม่มั่นใจ

“ป่านนี้เธอคงหลับแล้วด้วย”ภัทรพลตัดใจ แล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
แทบไม่อยากจะเชื่อว่าสกุณาจะทำให้เขาสับสนได้มากถึงเพียงนี้
และยิ่งได้เห็นน้องชายของเขาสนิทสนมกับเธอ ก็ยิ่งทำให้รู้สึกหวั่นๆ ไม่อยากจะทำอะไรผิดพลาด เพราะกลัวจะเสียคะแนน
สกุณาดูท่าจะสนิทและไว้ใจอัทธยุทธ์อยู่มาก ขณะที่เขา ได้รับแค่ความเคารพ ยำเกรงจากเธอ
หากสกุณายิ่งได้รู้ว่า คนที่ทำให้เธอเสียความบริสุทธิ์เมื่อสีปีก่อนเป็นเขา มีหวัง อาจจะหมดความไว้ใจและความศรัทธาที่มีให้
ภัทรพลยังไม่อยากจะเสี่ยง เขายังไม่อยากได้รับความเกลียดชังจากเธอ