เจ้าสาวล้างหนี้

กรี๊ด!!!!!!
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดังฝ่าความมืดขึ้นกลางดึกปลุกให้คุณหนูกรสะดุ้งตื่นและลุกขึ้นมานั่งฟังเสียงนั้นให้แน่ชัดว่าดังมาจากทางใด คนที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ข้างๆ ดูไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลย จนอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้คุณหนูกรเขย่าร่างที่นอนหลับอยู่ข้างๆเพื่อให้ตื่นขึ้นมาฟังเสียงกรีดร้องนั้นด้วยกัน แต่ก็ไม่เป็นผล คนหลับลึกรู้สึกตัวช้าเกินไปจนเสียงนั้นเงียบไปแล้ว
“นี่คุณ จะนอนหลับให้ได้โล่หรือยังไง คนจะเป็น ใครจะตายไม่สึกรู้สาอะไรเลย”
คนที่ตื่นก่อนค่อนข้างขัดใจ
“อืม ...อะไรกันคุณ ดึกๆ ดื่นๆ ตื่นขึ้นมานั่งทำอะไร”
คนเป็นสามีอยู่ในอาการงัวเงีย เพราะความง่วงงุ่น
“คุณคะ เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงคนร้อง”
“คนที่ไหนร้อง ดึกดื่นขนาดนี้ เงียบยังกะป่าช้า ...คุณฝันไปหรือเปล่า แล้วนี่มาปลุกให้ผมลุกมานั่งฟังอะไรเนี่ย”
คนเป็นสามีลุกขึ้นมาตามแรงเขย่าของภรรยาแต่ก็แอบบ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนทิ้งตัวลงนอนต่ออย่างไม่สนใจภรรยาที่นั่งคิ้วขมวดอยู่ข้างๆ

“กรี๊ด!!! คุณพ่อ...!!!”
ใบหน้าของชายสูงวัยชุ่มโชกไปด้วยเลือดสีแดงฉาน ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ แสงแปลบปราบของฟ้าแลบทำให้มองเห็นดวงหน้าของชายสูงวัยที่ยืนอยู่ในเงามืดได้ถนัดตา
หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบขนลุกเกรียว เมื่อเห็นคุณบัญชาอยู่ในสภาพเช่นนั้น ความตกใจ ความประหลาดใจเกิดขึ้นพร้อมกันภาพที่เห็นมันช่างสยดสยองยิ่งนัก พินทองกอดกระชับแขนทั้งสองข้างเข้าหาลำตัวมือเรียวลูบต้นแขนของตัวเองไปมา ทันใดฝนห่าใหญ่ก็เทลงมาอย่างหนัก ใครคนนั้นยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด
“คุณพ่อคะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณพ่อคะ...”
พินทองตะโกนเรียกคุณบัญชาลั่น แต่ก็ไม่เป็นผลเสียงฟ้าร้อง เสียงสายฝนที่เทลงมานั้นดังกลบเสียงของเธอไปหมดสิ้นหญิงสาววิ่งฝ่าสายฝนเพื่อที่จะเข้าไปหาผู้เป็นบิดา แต่ก็ช้าไปกว่าสายฟ้าที่ผ่าเปรี้ยงลงมาเสียก่อน เสียงสนั่นหวั่นไหวทำให้พินทองล้มลงฟุบอยู่กับพื้น พอได้สติเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่ากิ่งไม้ใหญ่หักลงมาขวางอยู่ตรงหน้า
“คุณพ่อ!!!...”
หญิงสาวที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจกับภาพเบื้องหน้า กรีดร้องอย่างสุดเสียงเมื่อภาพที่เห็นนั้นคือคนเป็นบิดาที่ใบหน้าชุ่มโชกไปด้วยเลือดสีแดงสด
กลางดึกบรรยากาศภายในบ้านหรือแม้แต่บริเวณรอบบ้านเงียบสงัด หญิงสาวที่ยังมีอาการตกใจแหงนมองไปรอบๆ ฝ่าความมืดมิดภายในห้องนอนของเธอ ความฝันที่ชัดเจนเหมือนเรื่องจริงที่ยากจะแยกแยะในเวลานี้ เหงื่อที่ผุดพรายเต็มใบหน้าถูกมือเรียวปาดทิ้งพอลวกๆ ร่างบางที่นั่งคุดคู้อยู่บนเตียงนอนยังสั่นเทาเหมือนลูกนกที่อยู่ในอาการตกใจ
“เราฝันไปเหรอเนี่ย”
เมื่อสติเริ่มคืนมาและพบว่าตัวเองอยู่ภายในห้องนอน จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ช่างน่าประหลาดนักที่ฝันร้ายนั้นดูช่างโหดร้ายในความรู้สึกของหญิงสาวเหลือเกิน ภาพที่เห็นช่างน่ากลัวและสยดสยอง
พินทองทิ้งตัวเองลงนอนต่อแต่ก็ไม่อาจปิดเปลือกตาให้หลับลงได้ง่ายๆ