ร่ายรักบุปผาสวรรค์

เพราะความรัก คือ สิ่งสวยงาม...
นางจึงต้องโทษ เพราะ ความรัก...

เสียงพิณอันไพเราะระรื่นหูดึงนางฟ้าน้อยผู้ไม่ประสีประสาเรื่องความรักมาพบเขา
‘พรหมลิขิตชักพา’ หรือ ‘พรหมลิขิตกลั่นแกล้ง’
ทำให้ซันห่าวตกหลุมรัก เซียนหนุ่มรูปงามนาม ‘ไป๋ฮุย’ ผู้ชิงชังในความรักทันที!

น้ำหยดทุกวัน หินยังกร่อน
แล้วมีหรือหัวใจเซียนหนุ่มรูปงามนั้นจะไม่หวั่นไหว
ในเมื่อนางฟ้าน้อยช่างงดงามอ่อนหวาน และไร้เดียงสาเรื่องความรักนัก

แม้จะพยายามหักห้ามใจ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับนางฟ้าน้อย แต่ใครเลยจะทัดทานความรักได้
รักต้องห้าม มักหอมหวานเสมอ!!


“อาจารย์ เมื่อครู่ข้าเห็นพวกเขาถ่ายทอดลมหายใจให้กันด้วย น้องเจ็ดไม่ได้จมน้ำ ทำไมพวกเขาถึงต้องทำเช่นนี้”
ซันห่าวมองหน้าผู้เป็นอาจารย์ตาแป๋ว แล้วนางก็ได้เห็นว่าแก้มของอาจารย์เปลี่ยนเป็นสีชมพู ซ้ำเขายังหลบสายตาของนาง
“เป็นเด็กเป็นเล็ก ถามบ้าอะไรของเจ้า?”
“ข้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ ข้าก็แค่อยากรู้ ทำไมอาจารย์ต้องหน้าแดงด้วย?” โฉมงามเอียงคอสงสัย
แต่พอสายตาคมเฉี่ยวมองมา นางฟ้าน้อยก็หลบสายตาแล้วก้มหน้าลง รู้สึกเขิน ๆ อย่างประหลาด นางแก้เขินด้วยการม้วนปรอยผมเล่น
“นั่นเป็นการแสดงความรักระหว่างหญิงชาย เขาเรียกว่าจูบ”
นางฟ้าน้อยเงยหน้าขึ้น ทำตาโตอย่างให้ความสนใจ
“จูบ... คือการแสดงความรักงั้นเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเขารักกันก็แสดงความรักต่อกัน เจ้าสงสัยอะไร?”
“ข้า...” ซันห่าวพูดไม่ออก แก้มเนียนร้อนขึ้นโดยพลัน แล้วนางก็แก้เขินโดยเอามือเกาใบหู
อาจารย์เพิ่งทำเช่นนั้นกับนาง ก็แสดงว่าอาจารย์ก็รักนางเช่นกัน...