หมา(อยู่)วัด

“ทองเทา” หมาวัดเริ่มหนุ่ม ตั้งแต่จำความได้ก็ซุกหัวนอนอยู่กับจีวรผืนเก่า กินข้าวก้นบาตรพระ หมาอยู่วัดอย่างมันมีเรื่องมาเล่าให้คนที่อยู่นอกวัดอย่างเราได้รู้เรื่องราวดี ๆ แถมยังสนุกสนานไม่ซ้ำแบบใคร ทุกเรื่องเกิดขึ้นในกำแพงวัดที่มันเติบโตมาร่วมกับเพื่อนหมา (อยู่) วัด ร่วมร้อยตัว
“หมา (อยู่) วัด” ผลงานรางวัลชนะเลิศ รางวัล “แว่นแก้ว” ประจำปี ๒๕๕๑ เป็นผลงานนวนิยายเล่มแรกของอดีตครูสอนพุทธศาสนา ความตั้งใจของ “ครูโสมประภัสร์” คืออยากจะให้เด็ก ๆ และผู้อ่านทั่วไปได้ฉุกคิดว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้วที่เกิดมาเป็นคน มีความสามารถที่จะรู้ผิดชอบชั่วดี และมีศาสนาเป็นเครื่องนำทางชีวิต นับตั้งแต่พ้นจากครรภ์มารดา

“วัด” ของ “เจ้าทองเทา” ไม่ได้เป็นแค่ที่กิน ที่อยู่ ที่นอนของเหล่าหมาวัดเท่านั้น แต่วัดยังเป็น “สถานที่ปฏิบัติงาน” ของกลุ่มพนักงานรักษาความปลอดภัยที่คอยรักษาการณ์ทั่วเขตอารามตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เป็น “แหล่งทัศนศึกษา” ของหมาอยากรู้อยากเห็น เป็น “โรงพยาบาล” เพื่อหมาป่วยหมาใกล้คลอด เป็น “เนิร์สเซอรี่” สำหรับหมาแบเบาะ เป็น “โรงเรียน”สำหรับหมาเล็ก เป็น “มหาวิทยาลัย” สำหรับหมาใหญ่...และเหนือสิ่งอื่นใด วัดยังเป็น “บ้าน” ที่อบอุ่น เป็นที่ที่มีเพื่อนมากมายร่วมสุขทุกข์ มีพระที่เมตตาเลี้ยงดูบรรดาหมาวัดไม่ต่างจากพ่อและแม่นานมีบุ๊คส์ยินดีอย่างยิ่งที่ได้นำเสนอ “หมา (อยู่) วัด” เรื่องราวน่ารักน่าประทับใจของคนกับหมาที่ผูกพันกันไว้ด้วยความรักและความดีงาม ภายใต้ความร่มเย็นของพระธรรม

รางวัลชนะเลิศประเภทนวนิยายสำหรับเยาวชน รางวัลแว่นแก้ว ปี 2551