ปรารถนารสกุหลาบ

“ถอดสร้อยออก”
“หืม?”
“ถอดสร้อยออก”
“ถอดทำไม สร้อยนี่ออกจะสวย”
“หล่อนใส่มันแทนสร้อยตาณต”
“เปล่าเสียหน่อย คุณปุมเขาให้พิมพ์มา พิมพ์ไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจก็เลยใส่”
“อย่าลืมนะว่าสองปี อย่าเพิ่งรีบมีผัวใหม่ ถอดสร้อย”
“ไม่! ว้าย!” พิมพ์พลอยเกาะโต๊ะไว้ได้ทัน ไม่งั้นคงได้ล้มหน้าคว่ำ
“ทำบ้าอะไร” สร้อยไปอยู่ในมือพนิตสุภาเสียแล้ว
“ไม่ยอมถอดดีๆ เอง”
“เผด็จการ!” พิมพ์พลอยจับที่คอเพราะแสบจากแรงกระชาก
“เอาสร้อยคืนมา”
“ถ้าอยากได้คืนนี้ก็ไปเอาที่ห้องนอนฉันนะ” พิมพ์พลอยยกมือหมายตบหน้าคนคิดสกปรก
“หึ! จะตบฉันเหรอ เอาสิ ฉันอยากมีบทบาทแบบละครในทีวี ตบจูบเป็นไง”
“พิมพ์เกลียดพี่นิต”
“ผิดกับฉันที่ชอบหล่อนเสียจนอดใจไม่ไหว อยากกระแทกให้หมดแรงดื้อ”
“น่าเกลียด!”
“ฉันถือว่าคำชม ขอบคุณ เตรียมเอกสารการประชุมด้วย อีกชั่วโมงเจอกันที่ห้องประชุม”
ในห้องประชุมพิมพ์พลอยอยู่ไม่สุขจนแทบจดจ่อกับการจดวาระการประชุมไม่ได้ เพราะสายตาของพนิตสุภาที่มองมายังหล่อนอย่างจาบจ้วง วันนี้หล่อนใส่เกาะอกสีดำคลุมด้วยสูท แต่มันก็ไม่อาจปกปิดอกอิ่มที่ลอยเด่นได้ พนิตสุภามองหนักจนไม่เป็นอันฟังการประชุม สุดท้ายพิมพ์พลอยจึงเลือกเดินออกจากห้องประชุมเสียดื้อๆ
“ออกจากห้องประชุมแบบนั้นเสียมารยาทนะรู้ไหม” พนิตสุภาพูดขณะเปิดประตูเข้าห้อง
“พี่นิตต้องการอะไร”
“ต้องการนอนกับหล่อน”
“ประสาท! ร่านนักหรือไง”
“ก็ใช่ อยากนอนกับหล่อนจนตัวสั่น จับหล่อนลงกับเตียงแล้วกดให้จม ฉันเลียเก่งนะ”
เพียะ!
หน้าพนิตสุภาหันตามแรง
“นังแม่มด!” พิมพ์พลอยคำราม พนิตสุภาค่อยๆ หันกลับมามองหน้าคนที่บังอาจตบหน้าเธอ แรงกระชากทำให้พิมพ์พลอยไม่ทันตั้งตัว
“อ๊ะ!” เธอร้องอุทานก่อนที่ปากจะถูกปิดจนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ พิมพ์พลอยพยายามดิ้นแต่ก็ไร้ผล พนิตสุภาบดขยี้ริมฝีปากอิ่ม