ทัณฑ์สวาทเทพบุตรเถื่อน

“ทำให้ฉันมั่นใจสิว่ามีดี บางทีโสเภณีอย่างเธออาจจะสบายไปทั้งชาติก็ได้”
**********

ลูเซียน เลอเวียธาน พี่ชายคนโตของตระกูล ดูแลธุรกิจในเครือ เดอะ ฮาเวน ทั้งหมด รวมทั้งควบตำแหน่งเจ้าของ เดอะ ฮาเวน พาร์เลอร์ ที่มีดอกไม้งามหลากชนิดรอให้บรรดาผู้ชายทั้งหลายเลือกไประบายอารมณ์ที่ไม่สามารถทำที่อื่นได้ ผู้ชายที่เป็นตัวแทนความหยิ่งทระนงของลูซิเฟอร์อย่างเขา แม้จะหล่อเหลือร้าย แต่สารพัดความเลวที่อยู่ในตัวทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เมื่อลิลลี่ดอกงามถูกส่งมาให้ขยี้ถึงมือมีหรือที่ซาตานร้ายอย่างเขาจะปรานี เขาจึงส่งเธอไปนอนรอรับแขกในสวนดอกไม้ของเดอะ ฮาเวน ที่นั่นน่ะ เหมาะกับผู้หญิงอย่างเธอที่สุดแล้ว ถ้าหวังจะมาเป็นเจ้าหญิงนิทราที่วันๆ ไม่ทำอะไร นอกจากนอนรอจุมพิตจากเจ้าชายเหมือนในนิทานล่ะก็ อย่าหวัง! เพราะเขาจะทำให้เจ้าหล่อนรู้ว่าเรื่องราวชวนฝันที่ใครๆ เก็บไปเพ้อเป็นตุเป็นตะนั่นน่ะ เบื้องหลังมันโหดร้ายและโสมมแค่ไหน!!

ลินลดา โรจนเมธีพงศ์ เปรียบดั่งเจ้าหญิงน้อยของตระกูล เธอเกิดมาพร้อมความงาม และสติปัญญา แต่กลับถูกแม่มดร้าย เมียใหม่พ่อส่งไปอยู่ในเงื้อมมือของซาตานร้าย และกลายเป็นนางในเล้าของ เดอะ ฮาเวน พาร์เลอร์ และเป็นโสเภณีผูกขาดของ ลูเซียน เลอเวียธาน
เมื่อย่างเข้าสู่เมื่อคนบาปแห่งนี้ ลินลดาก็ตกอยู่ในสภาพไม่ต่างจากเจ้าหญิงนิทรา แต่เจ้าชายของเธอไม่มีจริง มีเพียงซาตานร้ายอย่างเขาที่คอยลง 'ทัณฑ์สวาท' สารพัดรูปแบบอย่างไร้ความปรานี จนแทบเอาตัวไม่รอด สุดท้ายเมื่อ 'เลือดเนื้อเชื้อไข' เขาก่อตัวขึ้น ทางเดียวที่ทำได้คือ...

**********

“อ๊ะ” หญิงสาวหลุดร้องครางออกมาเมื่อชายหนุ่มผละจากริมฝีปากไปยังยอดอกในจังหวะเดียวกับที่ปลายนิ้วหนาแทรกเข้าไปยังจุดลี้ลับกลางร่าง เรี่ยวแรงโดนเขาสูบไปจนไม่อาจทำได้แม่แต่กระดิกนิ้ว
“เป็นไง ชอบใช่มั้ย” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากการปรนเปรอยอดอกทั้งสองที่ชูชันรับสัมผัสจากปลายลิ้นของเขา
“ปะ...ปล่อย ฉะ...ฉัน” ลินลดายังพยายามร้องขอความเมตตาจากอีกฝ่าย ถึงตอนนี้แม้แต่หญิงสาวเองก็ไม่รู้ว่าอยากให้เขาปล่อยหรือทำอะไรกันแน่
“ฉันว่าเธอคงไม่อยากให้ฉันปล่อยหรอก ดูสิ ร่างกายเธอกำลังต้องการอย่างอื่นมากกว่า” ลูเซียนบอกพลางยกหลักฐานที่ติดอยู่ที่ปลายนิ้วมาชูตรงหน้าหญิงสาว
“มะ...ไม่” เธอพยายามดิ้นหนี แต่มีหรือที่คนอย่าง ลูเซียน เลอเวียธาน จะปล่อยให้เหยื่ออันโอชะหลุดมือไปง่ายๆ
“ไม่ปฏิเสธใช่มั้ย” พูดจบก็ผละไปจัดการเสื้อผ้าตัวเอง แล้วล้มตัวลงคร่อมร่างที่กำลังบิดเร่าด้วยความทรมานจากปลายนิ้วของเขาไว้อีกครั้ง "ฉันจะทรมานเธอให้สาสมกับที่เธอทรยศฉัน”
“ยะ...อย่า” ลินลดายังพยายามร้องอย่างน่าสงสาร แต่ก็ไม่ทำให้อีกฝ่ายใจอ่อน ใบหน้าหวานสะบัดไปมา เส้นผมแผ่สยายเต็มหมอน
“อย่าช้าเหรอ ในเมื่อร้องขอขนาดนี้ ถ้าไม่จัดก็เสียชื่อลูซิเฟอร์อย่างฉันแย่ จริงมั้ย” เมื่อลูซิเฟอร์เปลี่ยนจากทูตสวรรค์เป็นซาตานร้ายทำลายทุกอย่างราบเป็นหน้ากลองโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม คนที่รับเคราะห์หนักที่สุดก็คงไม่พ้นเจ้าหญิงอย่างเธอ