แซ่บเลดี้ สุภาพสตรีรสแซ่บ

“อย่ามาทำเล่นตัวไร้เดียงสา เหมือนว่าเราไม่เคยมีอะไรกัน” ณดลเสียงขุ่น เริ่มขมวดคิ้วไม่พอใจ

“เวลาคุณนอนกับใคร คุณจำด้วยเหรอคะ ฉันนึกว่าคุณไม่เคยจำเสียอีก เพราะเมื่อถึงเวลาคุณก็ทิ้งทุกคนอย่างไม่แยแส”

“มันก็ใช่ แต่ที่ผมไม่แยแสก็เพราะต่างคนต่างพอใจที่จะแยกย้ายกันไป เขาได้ในสิ่งที่อยากได้และผมได้ในสิ่งที่ผมอยากได้เช่นกัน”

“งั้นคุณมายุ่งกับฉันอีกทำไม ในเมื่อคุณก็ได้ในสิ่งที่คุณอยากได้แล้ว”

“ยัง สิ่งที่ผมอยากได้คือผมต้องเป็นฝ่ายไปจากคุณเอง และเมื่อถึงเวลาที่ผมเป็นคนกำหนดเท่านั้น ไม่ใช่คุณกำหนด”

“แล้วถ้าถึงตอนนั้นฉันไม่พอใจที่จะไปจากคุณล่ะ คุณจะทิ้งฉันแบบไม่แยแสหรือเปล่า”

“คุณจะพอใจในสิ่งที่ผมให้”

“เงิน?” รินลดาเดา

และชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับยักไหล่ รินลดาจึงหัวเราะออกมาราวกับเห็นขันอะไรสักอย่าง

“คุณขำอะไร”

“ขำความไร้เดียงสาของคุณไงคะ คุณคิดแบบเด็กๆ ว่าเงินจะซื้อนั่นซื้อนี่ได้ คุณคิดผิด คุณบอกฉันว่าคุณสามารถพาผู้หญิงขึ้นเตียงได้ภายในสามวัน แต่คุณไม่เคยถามฉันสักคำว่าฉันนอนกับผู้ชายแล้วทิ้งเขาเร็วแค่ไหน รู้ไหมคะ คุณได้อยู่ห้องฉันจนถึงเช้านี่ก็นานแล้วนะ ปกติฉันไล่กลับตั้งแต่เราขึ้นสวรรค์เสร็จแล้วล่ะค่ะ”

“ไม่จริง คุณโกหก”

“อย่าบอกนะคะว่าคุณหลงมารยาของฉันที่ทำเป็นตัวสั่น ขัดขืน จูบไม่เป็น ฉันเสแสร้งเท่านั้นแหละค่ะ ถ้าคุณเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะ คุณก็น่าจะแยกออกนี่ ว่าใครเคยผ่านผู้ชายมาแล้วหรือยังบริสุทธิ์”

รินลดาเลิกคิ้วท้าทายเขา ณดลขบกรามแน่นเขาเถียงไม่ออกเพราะแม้ตอนเริ่มต้นหล่อนจะดูเหมือนไม่ประสีประสา แต่พอตอนร่วมรักหล่อนก็ช่ำชองและไม่ใช่สาวเวอร์จิ้นอย่างที่เขานึกเดา