บำบัดใจจอมมาร

เธอดูแลคนป่วยด้วยหัวใจ
ใช้เรือนร่างของเธอบำบัดโรคจนเขาหายดี
แต่สิ่งที่ตอบแทนกลับมา อาจเป็นคราบน้ำตาและจิตใจอันแสนเจ็บปวดของเธอเอง
…………………….
คนที่อุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนดูอิดโรยมากนัก โลเวลพาแม่หนูน้อยออกมาจากอ้อมกอดของหญิงสาว จากนั้นจึงวางร่างเล็กลงบนเตียงนุ่ม
เมื่อโลเวลออกจากห้องไป คุณหมอหนุ่มก็ได้แต่จ้องเธอโดยไม่พูดอะไร
แต่พอได้เห็นว่าเธอมีท่าทางคล้ายจะเป็นลม คาร์ดอสก็เข้าไปประคองร่างบางด้วยท่าทางเหมือนกำลังโอบแก้วบางใสที่อาจแตกลงในมือของเขา
“ไหวรึเปล่า ให้ผมตรวจดูหน่อยดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อย”
เขาพาเธอไปนั่งที่ขอบเตียง อ้อมแขนยังโอบอยู่ที่ไหล่ ร่างกายอันเย็นเฉียบของหญิงสาวค่อยอุ่นลงเมื่อเธอได้รับกระไอร้อนจากกายกำยำของคาร์ดอส ระดับความเครียดของคุณหมอหนุ่มก็ค่อยลดลงเช่นกันหลังจากเห็นว่าเธอมีอาการดีขึ้น
แม้มีคำถามอยู่เต็มหัวแต่ความห่วงเธอนั้นมีมากกว่า เขาปัดความคิดที่ว่าเธออาจแต่งงานแล้วออกไป พยายามมองในแง่ดีว่าเด็กคนนี้อาจเป็นลูกของญาติคนใดคนหนึ่งของเธอ
ช่วงเวลาที่ไม่มีมอลลี่นั้นเขาทรมานเหมือนคนลงแดงเวลาขาดยา และตอนนี้ยาชั้นเลิศที่เคยบำบัดโรคให้เขาก็มาอยู่ในอ้อมกอดแล้ว
หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นอยู่ชิดกับอกของเขาบ่งบอกว่าเขาได้เจอเธอแล้วจริงๆ
ไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่เพียงในความฝันในช่วงสองปีที่ผ่านมา
ไม่รู้ว่าเธอละพยศหรือร่างกายอ่อนล้าโรยแรงจนไม่อยากขยับ เธอจึงได้ยอมให้เขากอดและหลับตานิ่งอย่างผ่อนคลาย แต่เขาก็ขอบคุณเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลเหล่านั้น
แพขนตางอนยาวของหญิงสาวเปิดขึ้นช้าๆ ทั้งสองสบตากันนิ่งนาน ความปรารถนาที่กักเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจค่อยฉายผ่านดวงตาทั้งสองคู่
“คุณแต่งงานใหม่แล้วหรือมอลลี่?”