ยามเมื่อรักจืดจาง

มีเสียงย่ำลงบันไดตึงๆมา เดี๋ยวเดียว ใบหน้าสะอาดเกลี้ยงก็โผล่เข้ามาในครัว ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก หากอีกฝ่ายไม่สนใจ เพราะกำลังสาละวนกับการทอดไข่อยู่
“วันนี้ ผมใส่เชิร์ตสีครีมนะ เนคไทสีเขียวขี้เป็ด แล้วทำไมคุณถึงจัดถุงเท้าให้ผมสีนี้ “
ภรรยาจุปาก เมื่อสามียื่นมือมาตรงหน้า เหนือกะทะทอดไข่ สะบัดถุงเท้าให้เธอดูประกอบเสียงถามหงุดหงิด
“นี่มันถุงเท้าสีแดงไม่ใช่เรอะ?”
“ก็ แหม ...เป้ตื่นมา ทุกอย่างต้องรีบไปหมด จะเอาเวลาที่ไหนมาจัด กระทั่งถุงเท้าต้องแม็ทกับเนคไทล่ะคะ ?”
พอเธอขึ้นเสียง เขาค่อยยอมหดมือไป หากก็ยังไม่วายบ่น “ถ้าไม่ว่าง ก็ไม่น่าหยิบออกมา ถุงเท้า เวลาม้วนเก็บ มันก็เข้าคู่กันเรียบร้อยดี รื้อออกมาแล้ว เดี๋ยวก็ต้องม้วนไปเก็บอีกหรอก “
คนฟังถอนใจ ช้อนไข่ดาวในกะทะทรงแบน ใส่จานที่คว้าจากตะแกรงเหนืออ่างล้าง ฝ่ายที่ทำท่าจะผละไป ตาไวพอที่จะเห็น จึงเกิดเสียงท้วงอีก
“เป้ ทำไมใส่จานมีก้นล่ะ ไข่ดาวมันต้องจานแบนไม่ใช่เรอะ ?”
“ค่ะ จานแบน “