ลองรักนางบำเรอ

"คอยดูนะ โตขึ้นเมื่อไหร่แหวนจะเป็นเจ้าสาวของคุณราช!!"
แหวนอนงค์ นั่งยันนอนยัน หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะต้องได้ รัชชน์ เป็นสามี
...แต่ความจริงตรงข้ามกับความฝัน
เพราะระหว่างเธอกับเขาต่างกันราวฟ้ากับเหว!!....
เธอมันแค่สาวบ้านไร่กะโปโล หน้าขะมุกขะมอม เนื้อตัวเปรอะดินเปื้อนโคลน
ส่วนเขานั้นเป็นเจ้าของไร่หนุ่มหล่อที่สาวๆ ต่างต้องมองจนเหลียวหลัง
แหวนอนงค์จึงต้องทำทุกทาง ทั้งอ่อย ทั้งอ้อน เพื่อให้รัชนนท์ใจอ่อนตกหลุมสวาท
....น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน...
แล้วหนุ่มทั้งแท่งอย่างรัชนนท์ มีหรือจะทนไหว!!
หากผลลัพธ์ที่ได้หาใช่ ความรัก ดั่งที่เธอหวัง แต่มันคือ ความเกลียดชัง มหาศาล
"เธออยากเป็นเมียฉันใช่มั้ยแหวน ได้...ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้เธอเอง!!"
รัชนนท์ในยามนี้เปรียบเสมือนซาตานร้าย น้ำเสียงของเขาสั่นพร่า ทว่ากลับเจือแววเหี้ยมโหด ชายหนุ่มประโคมจูบอย่างดุเดือดไร้ซึ่งความปรานี ขยี้ปลีบปากบางจนเลือดไหลซึมออกมา แม้นาทีนี้จะสัมผัสได้ถึงความเค็มปร่าในโพรงปาก หากแต่เขาก็ไม่หยุด และไม่คิดจะหยุด มือหนากระชากบราเซียตัวน้อยทิ้ง แล้วกระชากกางเกงในตัวจิ๋วออกจากร่างน้อยรวดเร็ว สายตาเหี้ยมเกรียมประดุจมัจจุราชอเวจีจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างเปลือยเปล่าราวจะเผาเธอให้มอดไหม้ ร่างแน่งน้อยที่เคยคิดทอดกายถวายให้กลับสั่นระริก หวาดหวั่นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น รสมสัมผัสที่ได้รับมันไม่ได้ซาบซ่านเหมือนกับที่เธอเคยวาดฝันไว้สักนิดเดียว
ยิ่งเธอพยายามดิ้นหนี ความเจ็บปวดก็ยิ่งถาโถมเข้าใส่อย่างหนักหน่วงรุนแรง แหวนอนงค์น้ำตาไหลพรากเป็นสาย อยากผลักไสแต่ก็ไม่อาจหนีพ้นพิศวาสเถื่อน
รัชนนท์ไม่ใช่คุณราชผู้แสนดีที่แหวนอนงค์เคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว

ในเมื่อขี้ข้าอยากเผยอหน้าเป็นนางบำเรอ ของเขานัก รัชนนท์ก็จะสนองให้ถึงใจ แล้วสุดท้ายนางบำเรอจอมยั่วที่ยอมทุ่มสุดตัวจะชนะใจซาตานอย่างเขาได้หรือไม่ และเธอจะใช้วิธีใดเพื่อไม่ให้หลายเป็นเพียง เมียชั่วคราว ที่เขาใช้ระบายความใคร่