ตรวนมลทิน

“หรือผมจะต้องลงไปกราบเท้าคุณก่อน อย่างที่คุณเคยบอก คุณถึงจะพอใจ”
“เอาซี กล้าหรือเปล่าล่ะ” หล่อนเชิดหน้าท้าทาย
วาตมองนัยน์ตาหล่อนค้นหาความรู้สึกว่าอยากให้เขาทำจริงไหม “ผู้ชายอย่างคุณ?” หล่อนเลิกคิ้วมอง
วาตนิ่งอยู่ครู่ก็ลุกพ้นจากเตียง ยืนอยู่หน้าตรีสุคนธ์ แล้วเขาก็ค่อยๆคุกเข่า
หล่อนนิ่งอึ้งเหมือนกัน ดูท่าว่าวาตจะทำจริง
“คุณจะยกโทษให้ผมใช่ไหม”
“ถ้าคนอื่นที่คุณทำร้ายเขาเรียกร้องอย่างนี้ คุณวาต คุณจะทำหมดเลยหรือ ก้มกราบไปทุกคน”
“เพราะคนตรงนี้เป็นคุณต่างหาก”
“กราบไปแล้วจะหมดศักดิ์ศรี”
“ผมทำลายศักดิ์ศรีของคุณไง ผมก็แค่เอาของผมคืนให้คุณไป ศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้”
วาตทำท่าจะก้มลงจริงๆ ตรีสุคนธ์กระโดดลงจากเตียงไปดึงไหล่เขา วาตตัวหนาหนัก หล่อนต้องใช้แรงทึ้งเขาทีเดียว “คุณเป็นคนอย่างไรกันแน่”