เกลียวคลื่นกระแซะทราย

เขา... ชายหนุ่มผู้ใฝ่หาอิสรภาพตามแบบฉบับคนโลกสวย
เธอ... หญิงสาวผู้แสวงหาเงินตรา และอยู่กับโลกจริง

เขาเป็นเพื่อนซี้ไม่เอาไหนที่มายืมเงินครอบครัวเธอไป แต่ในยามเธอถูกสังคมเมืองเสียบประจาน ไม่มีงานทำ เขาได้ยื่นข้อเสนอ ให้เธอไปช่วยพัฒนารีสอร์ตกระจอกงอกง่อยของเขา
เธอต้องอาศัยความรู้ที่มีไปทำงานที่นั่น เพื่อตัวเองจะได้มีเงินเดือนใช้ และเพื่อเขาจะได้มีเงินใช้หนี้เธอ
มันช่างอลเวง เขาเป็น 'นายจ้างที่เป็นลูกหนี้' ส่วนเธอเป็น 'เจ้าหนี้ที่เป็นลูกจ้าง'...สินะ

เช้าสายบ่ายเย็นในบรรยากาศฟ้าสีคราม น้ำทะเลสีเทอร์คอยซ์ ณ หาดแห่งเสรีภาพที่แสนไกล ความเป็นเพื่อนมันเอาไม่อยู่ เขาเองที่บอกเธอ
" เพื่อนก็เพื่อนเหอะ หน้ามืดขึ้นมาก็ปล้ำได้ทั้งนั้นแหละ "
“ บ้า!”