นางบำเรอหลังบ้าน

แพรวพิมพ์ เป็นได้แค่เครื่องบำเรอความใคร่ ของคนเย็นชาปราศจากหัวใจอย่างกาจน์ นอกจากร่วมเตียงแล้วหล่อนก็ไม่มีความหมายใดมากกว่านั้น
เขาแสดงให้เห็นเสมอมาว่าหล่อนเป็นได้แค่นางบำเรอที่เขาเก็บไว้เพียงหลังบ้าน ไม่ควรคู่ ไม่เคยคิดยกย่องเชิดชู
หล่อนรู้ดีว่าเมื่อวันหนึ่งหากต้องเลือก เขาก็เลือกที่จะแต่งงานกับคนอื่นที่คู่ควรและหันหลังให้หล่อน...
เพราะสิ่งที่ได้จากเขาตลอดมาคือ อ้อมกอดที่ไม่เคยมีความรัก จึงหักห้ามใจเสมอว่าห้ามไปรักเขาเพราะเหตุผลเพียงแค่ความชิดใกล้
แต่ใจเจ้ากรรมก็ไม่เคยฟังเลยสักนิดเดียว
หล่อนกลับรักเขาเพราะความใกล้ชิด ความเจ็บปวดจึงบังเกิดอย่างเสียไม่ได้