ระเริงร่าน ละลานลอง

ภาวัตเลือกพันธิตาเป็นเมียก็เพราะเธอหัวอ่อน ออมความคิด ไม่ช่างพูด และภาวัตก็เคยบอกตรง ๆ แม้พันธิตาจะหน้าตากลาง ๆ ไม่ถึงกับสวยสะดุดแทบหยุดหายใจ แต่รูปร่างสมส่วน ส่วนที่ต้องเว้าก็เว้าอรชร ส่วนที่ต้องโค้งก็โหนกนูนอวบอัดงามตาน่าดูยิ่ง ทั้งผิวพรรณก็นุ่มเนียนสมแล้วที่ได้รับการทะนุถนอมจากพ่อแม่มาแต่อ้อนแต่ออก
แต่เรื่องที่เธอรักเขามากจนถึงขั้นเทิดทูนเป็นประเด็นรอง ๆ ภาวัตรับรู้ในใจเขาก็แค่ภูมิใจแต่ไม่ใส่ใจให้ความสำคัญเท่าใดนัก
แต่งงานเป็นคู่ผัวตัวเมียผ่านมาห้าปีย่างเข้าสู่ปีที่หกชีวิตคู่ก็ราบรื่นราบเรียบได้ดั่งใจผู้เป็นสามีทุกประการ สองปีก่อนเขาขอร้องให้เมียสาวลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านเต็มตัวเพื่อดูแลบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ที่อยู่อาศัยของทั้งคู่
พันธิตางอแงนิดหน่อยทว่าเธอไม่เคยเถียงผัวชนะ ความเกรงใจก็ไม่รู้มาจากไหนเยอะแยะมากมาย สุดท้ายก็จำใจจำยอมทำตามความต้องการของเขาเหมือนทุกทีทุกเรื่อง
ตลอดชีวิตแต่งงานดูเหมือนภาวัตจะได้ทุกอย่างสมใจ และนับวัน ๆ ก็ยิ่งย่ามใจ ส่วนพันธิตาก็คล้ายจะชินที่ตามใจผัว และนับวัน ๆ ก็สูญเสียตัวตนโดยไม่รู้ตัว
กระทั่งวันหนึ่งความย่ามกระหยิ่มของภาวัตหนักข้อถึงขั้นนอกใจเมีย ความจองหองทำให้เขาปิดบังเมียไม่แนบเนียน
ไม่นานนักพันธิตาก็จับพิรุธได้ แม่บ้านสาวแสนดีแทบสิ้นสติ หากความรักในสามีก็มากมายเหลือเกิน ประกอบกับรู้ตัวว่าพลาดครั้งใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว
วันนี้อายุสามสิบเอ็ดปี เธอไม่ใช่คนเก่งกาจอะไร ทักษะความสามารถโดดเด่นไม่มีสักอย่าง ฉะนั้นหางานทำไม่ใช่ง่าย ๆ ทั้งทิ้งช่วงไม่ได้ทำงานสองปีกว่า ๆ จะกลับไปเริ่มต้นทำงานถ้าโชคดีก็คงได้เงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่
ส่วนหนึ่งก็รู้สึกเสียดายหลายอย่าง หากจบชีวิตคู่ตอนนี้ คงไม่ต่างจากหลีกทางให้อีเด็กฝึกงานคนนั้นได้ผัวไปครองชีล ๆ
ก็เพราะรักเขาแทบถวายหัวเธอถึงรู้ภาวัตไม่ใช่ผัวที่ดี แต่เขาเป็นเครื่องจักรผลิตเงินได้ดั่งใจ แล้วมันเรื่องอะไรจะยอมยกให้คนอื่นง่าย ๆ
ฉะนั้น...ก็อยู่กันไปทั้งอย่างนี้แหละ อยู่ให้เขามองเธอเป็นคนโง่ เป็นผู้หญิงหัวอ่อน เป็นคนไร้ทางสู้ เป็นเหยื่อไร้พิษที่เขาวางใจที่สุด ยอมให้เขาดูถูกเหยียบย่ำหัวใจ เชิญเลยอยากหยามเหยียดเท่าไหร่ก็ตามสบาย
เพราะทุกครั้งที่พันธิตาเจ็บปวด ร้อนรุ่มสุมทรวงเหมือนมีไฟนรกแผดกลางอก ยิ่งทุรนทุรายมากเท่าไหร่คล้ายเธอจะมีพลังบางอย่างโถมทวี
"กูเอาคืนได้แสบกว่าที่มึงคิด...ยอมให้ชนะมันคนละเรื่องกับยอมแพ้...กูจะทำให้มึงจำไปจนตาย หึหึ..."

เหยื่อใช้กำลังทั้งหมดที่มีต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต เมื่อสบโอกาสเพียงน้อยนิดอาจพลิกบทเป็นผู้ล่าอำมหิตโหดเหี้ยมเกินคาดการณ์
ความเลือดเย็นคือพลังด้านมืด คือสัญชาตญาณดิบที่ซุกซ่อนอยู่ในใจรอวันเวลาหรือใครสักคนจุดระเบิด
"คุณโกหกตอแหลแอบไปนอนกับอีนั่นวันไหน ถือว่าอนุญาตให้ฉันทำเหมือนกันนะคะที่รัก" พันธิตาสำรวจรูปร่างหนั่นแน่นหน้ากระจก แล้วคว้าเสื้อคลุมสีหวานสวมทับชุดนอนผ้าซีทรูมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน
ร่างสมส่วนยุรยาตรไปเปิดประตูหลังบ้านที่มีชายหนุ่มกำยำสูงใหญ่หน้าตาคมคายวัยยี่สิบนิด ๆ กล้ามเป็นมัดแน่น ๆ ที่แค่เห็นก็ทำคอแห้งผาก และพันธิตารู้ดีถ้าไม่แค่มองเขาสามารถทำให้เธอฉ่ำชุ่มได้มากขนาดไหน
"สงสารสามีจัง ต้องระหกระเหินเซซังไปกกกะหรี่ เราเป็นผู้หญิงจะเร่ร่อนนอกบ้านอย่างเขามันก็ไม่งาม...เพราะงั้นเชิญชู้เข้าบ้านซะเลย หึหึ"

ระเริงร่าน ละลานลอง
ความใคร่เป็นหลัก ความรักเป็นรอง