รอยตราปรารถนาเถื่อน

** ใครมีรอยตราปรารถนาเถื่อนใรรูปเล่มแล้วไม่ต้องซื้ออีบุ๊กซ้ำนะคะ**

“ชาลิสา” เคยคิดว่า “เวสลีย์” คือเทพบุตร แต่แท้จริงแล้วเขาคือ ‘มารร้าย’ ที่คอยพร่าผลาญพรหมจรรย์ของผู้หญิง หกปีก่อน ชาลิสาเคยมีอดีตที่เจ็บปวดกับหนุ่มรุ่นพี่อย่าง เวสลีย์ แต่ชั่วข้ามคืนเขาก็ทำให้เธอจำต้องหันหลังให้ทุกคนที่รู้จัก เธอหอบหัวใจบอบช้ำบินลัดฟ้าไปอเมริกา เก้าเดือนต่อมาพยานยืนยันความผิดพลาดในคืนนั้นก็ถือกำเนิด

โบราณว่าไว้ถ้าอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ แต่เมื่อแม่เสือที่เวสลีย์ต้องรับมือคือผู้หญิงที่เขาได้ทำลายเมื่อหลายปีก่อน เขารู้สึกผิดและอยากขอโอกาสแก้ไขสิ่งที่ทำผิดพลาดไปในอดีต ในขณะที่ชาลิสา ยังหวั่นไหวกับรูปกาย และความลึกซึ้งที่เคยมีในใจ แต่บาดแผลที่เขาเคยฝากไว้มันทำให้เธอเข็ดขยาดจนเกินจะให้อภัย...
+++++++++++
‘ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่มีวันรักเธอ ก็แค่ ‘เอา’ กันสนุกๆ’ เขาโยนเงินปึกหนึ่งให้เธอ ‘นี่เงิน ไปกำจัดเด็กซะ’
เหมือนไม้หน้าสี่ตีแสกหน้า ฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เธอยกมือกอดหน้าท้องแบนราบของตัวเองและมองเขาด้วยสายตาเคียดแค้นปนผิดหวัง ท้องไส้ขยักขย้อน เธอเห็นผู้ชายคนนี้เป็นเทพบุตรได้อย่างไรในเมื่อเขาคือสัตว์ร้ายชนิดหนึ่ง
ขนาดหมามันยังลูกของมัน นี่เป็นคนทำไม่ถึงได้ใจร้ายใจดำขนาดนี้
‘พี่เวสจะให้สาทำแท้ง’ พูดเสียงเบาราวเสียงกระซิบ
ร่างบางซวนเซเพราะเกิดอาการหน้ามืดกะทันหันจนต้องควานมือหาหลักเกาะยึด มือเรียวคว้าแขนกำยำไว้แน่น บางทีเธอน่าจะปล่อยมือให้ร่างล้มลงบนพื้นเพื่อที่เธอจะได้แท้งลูกไปซะ ถ้าล้มได้แรงพอ เด็กสาวคิดด้วยความโกรธแค้น แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของเวสลีย์
‘ปล่อย’ เวสลีย์มองดูเธอด้วยใบหน้ากระด้างเย็นชา เด็กสาวปล่อยมือจากแขนกำยำราวกับมันเป็นของร้อน ‘อย่ากล้าดีมามองฉัน…ราวกับว่าฉันเป็นปิศาจร้ายแบบนั้นนะ!’
‘พี่ร้ายกาจกว่าปิศาจที่ว่าร้ายซะอีก’
‘ไปให้พ้นหน้าฉัน! กลับไป’
+++++++++++++++++
“ฉันไม่อยากเสวนาอะไรกับคนแบบคุณ ฉันต้องการลูกของฉันคืน ไลลาเป็นลูกของฉัน และฉันไม่มีวันยอมให้คุณเอาตัวแกไป”
“ไลลาเป็นลูกสาวของผมเหมือนกัน”
“แกไม่ต้องการคุณ” ชาลิสาตวาดแว้ดด้วยความโมโห ปรี่เข้าไปทำร้ายคนที่บังอาจขโมยลูกสาวจากอกของตน เธออยากจะฟาดหน้าหล่อๆ นั้น ตะกุยและควักลูกตาของเขาออกมา
เวสลีย์คว้าข้อมือเรียวทั้งสองข้างไว้ได้ ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง สันกรามบดแน่นเป็นสันนูน และมองจ้องตอบอย่างดุดัน
“เป็นบ้าอะไรฮะ!”
ใช่ เธอคงบ้าไปแล้ว แค่คิดว่าจะถูกแย่งลูกไป
ชาลิสากระชากมือออกจากการเกาะกุมของมือหนา ก่อนจะพูดลอดไรฟันที่ขบกันแน่นว่า “ฉันจะไม่ยอมให้คุณเข้าใกล้แก”
“คุณหยุดผมไม่ได้หรอก”