ชิงสวาทแสนพล

“คุณแสนพล! ฉันบอกให้ปล่อยไง!! คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย!!” เธอพยายามดิ้นสุดกำลัง รู้ตัวว่าได้ตกเป็นเหยื่อเสือร้าย
“ของสวยๆ แบบนี้จะให้ผมปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงเล่า”
“ฉันกำลังจะแต่งงานกับเพื่อนคุณนะ”
“รักมันมากนักใช่ไหม” ตามีประกายวาวโรจน์น่ากลัว
“ใช่ ฉันรักเขามาก ได้ยินไหมฉันรักเขามากและฉันเกลียดคุณ ชัดพอไหม ถ้าเขารู้ว่าคุณทำอะไรคงไม่ปล่อยคุณไว้หรอก”
“งั้นก็เรียกมันมาช่วยเธอเส่!!”
“คุณมันเลวที่สุด..” กว่าจะเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดมันช่างลำบากยิ่งนัก
“อยากรู้ไหมล่ะว่าที่สุดความเลวของผมเป็นยังไง”