พยาบาลพิเศษ

บานประตูห้องเปิดกว้างขึ้น หญิงสาวรีบยื่นมือไปจับบานประตู เพราะคุณผิวผละกลับทันทีทันควัน เธอค่อยๆงับประตูปิด ตามองนิ่งที่ร่างนั่งหันหลังให้บนเก้าอี้วีลแชร์ เห็นแต่ศีรษะปกคลุมด้วยผมขาวโพลน คุณผิวไปก้มลงพูดด้วยเบาๆ พลางหมุนเก้าอี้กลับมา
“คุณหญิง นี่ พยาบาลพิเศษค่ะ “
ทิวาเตรียมยกมือไหว้ แต่มือกลับค้างไปเฉยๆ เมื่อคนไข้ที่เธอต้องมาดูแล หันมาก็จริง แต่ตาขาวขุ่นไม่ได้มองเธอ กลับมองเลยไปทางด้านหลัง แล้วจู่ๆ หญิงชราก็ทำท่าสะอึก นัยน์ตาเหลือกลาน
“มะ มะ มัน มัน.!.”
คุณผิวรีบปราดเข้าไปประคอง “ท่านคะ พยาบาลพิเศษของท่านค่ะ ไม่ใช่..ใคร คุณ เข้ามาแนะนำตัวเองสิ “
ทิวาลงนั่งเดินเข่าเข้าไปหา เริ่มเห็นเค้าความยุ่งยาก เมื่อตาของหญิงชราไม่ยอมมองเธอ แต่ยังมองแน่วแน่ไปทางด้านหลัง แววตามีรอยตื่นกลัว จนเธอต้องแตะไปที่หลังมือเหี่ยวย่น ไล้ไปมา
“ท่านคะ หนูชื่อทิวา จะมาดูแลท่านค่ะ “
ไม่สำเร็จ เพราะนัยน์ตาหญิงชรายังไม่ยอมละจากจุดเดิม ทิวาเงยหน้าขึ้นมองคุณผิว ซึ่งหล่อนก็พยักหน้า ด้วยสีหน้าเรียบเฉย