สามสิบหกกะรัต

แทบจะเห็นตาสีแปลกของมันเบิกโพลง ตามเสียงอุทานยินดีในสาย “โห จริงดิ ? ได้เลย ผมจะรีบบึ่งเอาของไปส่ง แล้วจะไปสีลมคอมเพล็กซ์ ผมรู้จักดี เอาร้านไหนล่ะ ?”
หญิงสาวบอกชื่อร้านอาหารที่เธอไปนั่งกินประจำ เท่านั้น เสียงห้าวแตกก็ตอบเสียงใสทันที “โอเคๆ ไม่พลาดคับ “
เด็กอายุยี่สิบ..หญิงสาวถอนใจเฮือก ถ้าเราแต่งงานตอนเพิ่งเรียนจบ แล้วจิรพงษ์ขอแต่งงาน โดยไม่ไปเรียนต่อเมืองนอก ป่านนี้ เราน่าจะมีลูกอายุสักสิบสี่สิบห้า แต่..จิรพงษ์กลับไปเมืองนอก แล้วตอนนี้ เขาก็มีลูกสิบสามไปเรียบร้อยแล้ว...
ความรู้สึกค่อยดีขึ้น มันเป็นแบบนี้ซ้ำๆ กับการเคว้งคว้างไม่รู้จะไปไหน เพราะเธอไม่ชอบนั่งหง่าวอยู่ที่บ้าน หรือที่ร้าน พอเคว้งคว้างก็มักหาเรื่องไปทำโน่นนี่ ซ้ำซากจนเบื่อ แล้วหัวใจก็มักสรุปว่า รีบมีผัวสิโว้ย..
ยวนยาเล้ ยวนยาเหล่ หัวใจว้าเหว่ ไม่รู้จะเร่ไปหาใคร ...