รักไม่ดับสูญ

เสียงกรีดแหลม จังหวะอะไรหนักๆเหวี่ยงมาที่ท้ายทอยที่หันไปเต็มแรง ร่างเปลือยฉกรรจ์ผวาขึ้น ก่อนฟุบลง อีฟนิ่งถลาไปหา ทว่า ร่างในเสื้อคลุมตัวยาวคล้ายเสื้อกันฝนสีมืด ใบหน้ามีหมวกไหมพรมคลุมเห็นแต่ลูกตาวาวๆ เงื้อวัตถุยาวๆ เห็นประกายของโลหะกระทบแสงวับ เงื้อมาหาเธอ หญิงสาวกรีดเสียง คว้าเสื้อคลุม วิ่งไปยังชายหาดด้วยอาการตื่นเตลิด อกสั่นขวัญผวา..
“เฮ้ว! เฮ้ว.มี.!”
ร่างในเสื้อฝนวิ่งตาม..ควันขาวม้วนตัวขึ้นจากร่างที่นอนคว่ำหน้า รวมตัวกันเป็นสัณฐานแทบไม่ผิดจากร่างที่นอนคว่ำ เลือดสาดกระจายเต็มพื้นทราย...ร่างเลือนรางนั้นยืนในลักษณะมึนงง ..
นั่น..เรา เอง หรือ? ..เรา ตาย แล้ว หรือ..? โอ ไม่นะ อีฟ..
อย่างรวดเร็ว เงาเลือนรางหมุนตัวกลับทันที ออกวิ่งไปตามชายหาดเปลี่ยวร้าง เห็นร่างสองร่างวิ่งไล่กวดกัน ขณะร่างอรชรในเสื้อคลุมรุ่ยร่าย ทำท่าจะวิ่งต่อไม่ไหว และ ไอ้คนในเสื้อฝนก็ใกล้ไปถึงตัว ไม้ในมือเงื้อไปหมายสะกัด เงาเลือนรางพุ่งไปหา ยื่นมือไปคว้าไม้กอล์ฟ ทว่า กลับคว้าอากาศ ความรู้สึกฮึดด้วยพลังห่วงสุดหัวใจ ทำให้ก้มลงกอบทรายไว้ โอ..ได้ทรายแล้ว.. อย่างรวดเร็ว ทรายเต็มกอบมือ สาดไปที่ดวงตาวาวๆคู่นั้น ไม่พลาด เพราะไม้ร่วงจากมือ แล้วมันก็สบถดังลั่น