แค้นรักจำเลยใจ

“มานี่!” เขาปล่อยทิ้งความเงียบอยู่ครู่ถึงได้เอ่ยเรียกขึ้น ซึ่งเมื่ออีกคนก้าวตรงเข้ามาใกล้จึงอาศัยจังหวะที่เธอเผลอกระชากต้นแขนกลมกลึงเข้าหาตัวอย่างแรง จนร่างแน่งน้อยล้มลงมานั่งบนตัก
“คะ…คุณรามจะทำอะไรคะ” มัสยาร้องถามเสียงสั่น สองมือน้อยๆ ที่พยายามผลักอกเขาให้ถอยห่างถูกมือของเขากระชากออกไปราวกับอัศวินไม่ต้องการให้มีอะไรมาขวางกลั้นความใกล้นี้ก็ไม่ปาน เขาจ้องมองดวงตาคู่สวยอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะเฉลยให้ได้รู้
“อย่ามาทำใสซื่อไปหน่อยเลยน่ามัสยา! ฉันก็แค่จะทดลองสินค้า ว่ามันจะคุ้มค่ากับเศษเงินที่ฉันต้องเสียไปรึเปล่ามันก็เท่านั้น!” จบสิ้นคำตอบริมฝีปากหยักหนาก็ครอบงำเข้าหาเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่ควรต้องมีในจูบแรกที่เกิดขึ้นระหว่างกันจนอีกคนเผลอออกแรงดิ้นรนขัดขืนสุดชีวิตขึ้นมาด้วยไม่คุ้นชินกับมัน
“อยู่เฉยๆ ถ้าขืนเธอดิ้นอีกแค่ครั้งเดียวฉันจะถือว่าเธอทำผิดข้อตกลง! แล้วคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าถ้าฉันเกิดโมโหขึ้นมาเมื่อไหร่ผลร้ายจากการกระทำอันงี่เง่าของการกระทำของเธอในตอนนี้มันจะไปตกลงอยู่ที่ใคร!” มัสยากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝืองให้กับคำขู่ที่น่ากลัวของคนตรงหน้า เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวหนียามเมื่อมือของเขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองจนมันอ้ากว้างออก เผยให้ได้เห็นทรวงอกขนาดใหญ่สองเต้าที่ชูชันท้าทายสายตา
“ใหญ่ใช่เล่น! มิน่าล่ะคนของฉันมันถึงได้ชอบเธอนัก!!” อัศวินตวาดลั่นอย่างเดือดดาล นึกหงุดหงิดใจไม่น้อยที่ลูกน้องมาอ้อนวอนขอร้องให้เขาอย่าทำร้ายหล่อนทั้งๆ ที่พวกมันต่างก็รู้แก่ใจกันดีว่าหล่อนต่างหากที่ทำร้ายเขา ทำลายทุกสิ่งที่เขารักหวงแหนไป