อุบัติรักที่ปลายฟ้า

ดวงอาทิตย์ดวงเดียวกันนี้ สวยที่สุดทางนี้ ขณะทาง..มิลาน พี่ณัฐจะเห็นไหม ถ้าเห็นมันก็คงไม่ใช่สีแดงแบบนี้ เพราะทางโน้นน่าจะมืดสนิทแล้ว อีกอย่าง เขาอาจจะไม่ได้สนใจมองอย่างอื่น นอกจาก..นมโต ตามเสียงเล่าของชไมพรที่ว่า ผู้หญิงคนใหม่ของเขา มีทรวงอกขนาดมหึมา..
และแล้ว ดวงอาทิตย์ก็ลับหายไปจากทิวเขา ขณะความเย็นเยียบเริ่มปกคลุมมาพร้อมสายลม ทักษิณาห่อไหล่ รีบเปิดกระเป๋าควานหาผ้าพันคอเพิ่ม กำลังปากสั่น ร่างสูงใหญ่ที่เดินแกมวิ่งมาจากกุฏิหลังหนึ่ง ส่งเสียงมาไกลๆ ทำให้สาวๆ กริ๊ดดีใจลั่น
“ข่าวด่วน สาวๆทุกคน ท่านพระครูอนุญาติให้เข้าไปนอนในโบสถ์ครับ เพราะคืนนี้จะหนาวจัด มีข่าวว่าพายุลูกเห็บตกแถวแม่ฮ่องสอน เฮ้ย พวกผู้ชายไม่เกี่ยวนะ ไปนอนที่โรงเรียนตามเดิม “
ความหนาวที่ถาโถมมาทำให้ไม่มีใครรอใคร พวกผู้หญิงกว่าสิบ รีบไปที่โบสถ์ รวมทั้งกุลณีที่รีบคว้ามือเพื่อนลากไป
“เร็ว ไม่รู้เขาขนที่นอนมาครบคนหรือเปล่า ถ้าไม่รีบไปจองก่อน เดี๋ยวอาจต้องไปแบกที่นอนมาเองนะ “
ภายในโบสถ์ มีที่นอนมาวางรายรออยู่แล้วสองฟาก มีคนไปนั่งจองกันแล้ว กุลณีตรงไปยังฟูกด้านในสุด ลงนั่งแล้วก็บอกเพื่อน
“เอาอันนี้แหละ ไกลประตูก็ดี ลมหนาวจะได้มาไม่ถึง ดีนะ ที่เราสองคนรีบอาบน้ำก่อน นี่มันหนาวไม่แพ้เมืองนอกใช่มั้ย แพร์?”
ทักษิณาดีใจที่เข้ามาตอนไม่ได้เห็นรายละเอียดของฟูกผืนบาง แน่ใจว่าการไม่เห็นมันจะช่วยให้เธอนอนได้สนิทใจกว่าได้เห็นสภาพของมัน เธอลงนั่งแล้วก็คลี่ผ้านวมที่มองไม่เห็นเช่นกัน เอามาคลุม