เธอกับฉัน

ลูกจ๋า ถ้าหนูอยู่กินนมแม่ แม่คงไม่ทรมานอย่างนี้.. น้ำตาพรั่งพรู เมื่อนึกถึงร่างกระจ้อยร่อย แดงปนซีด หมอบอกว่า ลูกเป็นผู้หญิง ดังนั้น ลูกก็ต้องชื่อหนูปลา เพราะแม่ชื่อปาน ถ้าเป็นลูกชาย แม่ก็เตรียมชื่อให้แล้วว่า นนทวัช...
กำลังนั่งเหยียดขาบนพื้นปาร์เก้ นวดคลึงทรวงอก จู่ๆ หญิงสาวถึงกับสะดุ้งสุดตัว ขนตามร่างกายลุกชัน ท้ายทอยเย็นวาบ เมื่อได้ยินเสียงทารกร้องไห้จ้า ไม่.ไกล จาก ตรง นี้...
หนูปลา ..หนู มาหาแม่หรือลูก...
ได้ยินเสียงวางของแรงๆจากห้องข้างๆ หญิงสาวหยุดมือ อารมณ์เริ่มไม่ปกติ เจอเพื่อนบ้านนิสัยแย่แล้วละมั้ง วางอะไรโครมๆแบบนี้
“เดี๋ยวนะลูก พ่อกำลังชงนมให้ ..”
อาการขนลุกขนชัน ระคนยินดีเมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นหูผึ่ง เมื่อได้ยินเสียงห้าวแตกพูดร้อนรน ตามด้วยเสียงย่ำเท้ารีบๆ หญิงสาวเริ่มตะแคงหูฟัง เมื่อเสียงทารกยังร้อง ก่อนเงียบเสียงไป ทำให้พลอยถอนใจโล่งอกไปด้วย
มีเด็กเล็กๆมาอยู่ข้างห้อง..ยายแม่ไปไหน เสียงพ่อยังเหมือนเด็กหนุ่มๆอยู่เลยนะ ...
จู่ๆ เสียงทารกก็จ้าขึ้นอีก คราวนี้ เสียงห้าวอุทานตกใจ “เฮ่ย นมยังร้อนอยู่นี่ โอ๋ ลูก พ่อขอโทษ เดี๋ยวพ่อทำให้ใหม่นะ แป๊บเดียว อย่าร้องสิ พ่อทำอะไรไม่ถูก “
เสียงทารก น่าจะยังไม่ถึงเดือนมั้ง แล้ว ตาพ่อยังไม่ประสาหรือไง ถึงชงนมโดยไม่ระวังว่ายังร้อน เธอก้มดูน้ำนมที่รีดใส่ขันอย่างเสียดาย ..หนูคนนั้น แม่ไปไหน อยากกินนมของฉันไหม ฉันยินดีให้นะลูก...