Out of order. ขออภัยในความไม่สะดวก เล่ม 2

ผมเป็นนักเขียน อาศัยอยู่ในบ้านสวนหลังเล็กๆ ในแถบย่านใจกลางเมืองที่เมื่อก่อนมีแต่สวนและบ้านเช่า
.
เขาเป็นบรรณาธิการหนุ่มไฟแรง เจ้าของสำนักพิมพ์ที่ผมเขียนงานให้อยู่ในปัจจุบัน
.
ผมเข้าใจมาโดยตลอด ว่าที่เขามาหาผมที่บ้าน เพราะเรื่องต้นฉบับที่อาจจะเสร็จไม่ทันตามกำหนด แม้ว่าผมจะโทรแจ้งเลขาฯของเขาแล้วก็ตาม
.
แต่ทว่า...
.
“ผมเคยชอบพี่ที่อยู่ข้างบ้านตอนสมัยเด็กๆ ”
.
“เขาเป็นคนใจดี ชอบเล่นกับเด็กๆ เล่านิทานเก่งด้วย”
.
.
“ผมเคยอยู่บ้านเช่าแถวนี้ เมื่อสักยี่สิบปีก่อนน่ะ....”
“?!”
“ผมเคยเข้ามาเล่นที่บ้านคุณ จำได้ว่าตอนนั้นยังเป็นบ้านไม้อยู่เลย”
“...”
“คุณเคยเล่านิทานให้ผมฟังด้วย ผมชอบมากๆ เลยนะ”
“...”
“ผมเคยเห็นเครื่องพิมพ์ดีดตัวเก่าที่รุ่นพี่คุณให้มาด้วยล่ะ คุณเล่าให้ผมฟังว่าแบบนั้น”
“...”
“ผมรู้ว่าคุณจำผมไม่ได้เลย”
.
ผมไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับบรรณาธิการที่เคยเป็นเด็กข้างบ้านของผมคนนี้ดี!!